Profeten en Koningen - Ellen G. White

Hoofdstuk 1
De wijngaard des Heren
God riep Abraham uit zijn afgodische omgeving naar het land Kanaän
om de beste gaven des hemels te kunnen schenken aan alle volken op aarde.
"Ik zal u tot een groot volk maken", zei Hij, "en u zegenen, en uw naam
groot maken, en gij zult tot een zegen zijn".1 Het was een grote eer waartoe
Abraham was geroepen, -- de vader te worden van het volk, dat eeuwenlang
de bewaarder en verdediger zou zijn van Gods waarheid aan de wereld, het
volk waardoor alle volken op aarde gezegend zouden worden door de komst
van de beloofde Messias.
De mensen hadden vrijwel volledig de kennis van de ware God
verloren Hun geest was verduisterd door afgoderij. In de plaats van Gods
wet, die "heilig en rechtvaardig en goed'' 2 is, hadden ze getracht wetten in te
stellen die meer in overeenstemming waren met hun eigen wreed, zelfzuchtig
hart. Toch heeft God hen in zijn barmhartigheid niet verdelgd. Het was zijn
bedoeling dat ze de kans zouden krijgen Hem beter te leren kennen door zijn
kerk. Het was zijn bedoeling dat de beginselen, geopenbaard in het leven van
zijn volk, het middel zouden zijn waardoor Gods beeld weer in de mens
hersteld kon worden.
Gods wet moest grootgemaakt, zijn gezag gehandhaafd worden; en aan
het huis van Israël werd dit groot en edel werk opgedragen. God scheidde
hen af van de wereld, om hen een geheiligde taak op te dragen. Hij maakte
hen tot bewakers van zijn wet, en wilde door hen een kennis betreffende
Hem in het leven houden Zo zou hemels licht schijnen op een duistere
wereld, en een stem zou gehoord worden die alle mensen zou oproepen zich
af te wenden van die afgoden om de levende God te dienen.
4