Profeten en Koningen - Ellen G. White

blijven, en hij drong bij de Here erop aan zijn belofte waar te maken: "Maar,
bekeert gij u tot Mij en onderhoudt gij naarstig mijn geboden -- al waren uw
verdrevenen aan het einde des hemels, Ik zal hen vandaar vergaderen en hen
brengen naar de plaats die Ik verkoren heb om daar mijn naam te doen
wonen". 1Mozes had deze belofte aan Israël doorgegeven eer ze het land
Kanaën binnentrokken; en in de loop der eeuwen was deze belofte
ongewijzigd gebleven. Nu was Gods volk berouwvol en gelovig tot Hem
teruggekeerd, en zou zijn belofte niet falen.
Dikwijls had Nehemia zijn ziel uitgestort voor zijn volk. Maar nu,
terwijl hij bad, kwam een heilig voornemen in hem op. Hij besloot dat, als
hij toestemming van de koning zou krijgen en de nodige hulp om aan
uitrustingen en voorraden te komen het op zich te nemen de muren van
Jeruzalem te herbouwen en Israëls nationale kracht te doen herleven. Hij
vroeg de Here hem genade te schenken in de ogen van de koning, zodat zijn
plannen uitgevoerd konden worden "Doe uw knecht heden slagen", smeekte
hij, "en laat hem erbarming vinden bij deze man".
Vier maanden lang wachtte Nehemia op een gunstige gelegenheid om
zijn verzoek voor te leggen aan de koning In deze tijd trachtte hij zich
opgewekt voor te doen in tegenwoordigheid van de koning, hoewel hij in
zijn hart bedroefd was. In deze zalen vol pracht en luxe moest alles opgewekt
en gelukkig zijn. Smart mocht geen schaduw werpen op het gelaat van
vorstelijke dienaars. Maar als Nehemia alleen was, ongezien door de
mensen, waren zijn gebeden, schuldbelijdenissen en tranen talrijk, en werden
deze door God en de engelen gehoord en aanschouwd.
Ten slotte kon de man, die zijn vaderland zo lief had, zijn verdriet niet
langer verbergen. Slapeloze nachten en dagen vol zorg lieten hun spoor
achter op zijn gelaat. De koning, die voor zijn veiligheid bezorgd was, kon
de uitdrukkingen op de gezichten lezen en de gevoelens doorzien, en hij zag
480