Profeten en Koningen - Ellen G. White

Maar in deze bange tijd sterkte de Here zijn volk "met goede woorden,
troostrijke woorden". 1Door een indrukwekkend beeld van het werk van
satan en het werk van Christus liet Hij de macht zien van hun Voorspraak om
de aanklager van zijn volk het zwijgen op te leggen.
In een gezicht ziet de profeet de hogepriester Jozua, "bekleed met vuile
klederen", staande vóór de Engel des Heren", 2 terwijl hij Gods barmhar
tigheid inroept voor zijn zwaar beproefd volk. Terwijl hij pleit op de
vervulling van Gods beloften, staat satan klaar om hem te weerstaan. Hij
wijst op de zonden van Israël als reden waarom ze Gods gunst niet meer
deelachtig kunnen zijn. Hij eist hen op als zijn prooi en staat erop dat ze in
zijn handen worden gegeven.
De hogepriester kan zichzelf en zijn volk niet verdedigen tegen satans
be-schuldigingen. Hij zegt niet dat Israël vrij van schuld is. Hij staat voor de
engel in vuile klederen, als symbool van de zonden van het volk, waarvan hij
de vertegenwoordiger is; hij belijdt hun zonde, maar wijst ook op hun
berouw en ootmoed, terwijl ze vertrouwen op de barmhartigheid van een
Verlosser, die de zonden vergeeft. In geloof maakt hij aanspraak op Gods
beloften.
Dan legt de Engel, die Christus zelf is, als Verlosser van zondaars de
aanklager van zijn volk het zwijgen op met de woorden: "De Here bestraffe
u, satan, ja, de Here, die Jeruzalem verkiest, bestraffe u; is deze niet een
brandhout uit het vuur gerukt?'' 3 Lange tijd had Israël doorgebracht in de
oven van beproeving. Door hun zonden waren ze haast verteerd in de
vlammen, door satan en zijn engelen aangestoken om hen te verdedigen;
maar nu had God zijn hand uitgestoken om hen te verlossen.
Wanneer de voorspraak voor Jozua is aanvaard, wordt bevel gegeven:
"Doet hem de vuile klederen uit"; en tot Jozua zegt de Engel: "Zie, ik neem
443