Profeten en Koningen - Ellen G. White

Meer dan een jaar werd de tempel verwaarloosd en bijna in de steek
gelaten. Het volk woonde in hun huizen, en trachtte tijdelijk welvaart te
verkrijgen; maar hun toestand was beklagenswaardig. Hoe hard ze ook
werkten, het ging hun niet voor de wind. Zelfs de natuurelementen schenen
tegen hen samen te spannen. Omdat ze de tempel woest lieten liggen, zond
de Here hen een verwoestende droogte. God had hen de vruchten van veld en
tuin gegeven, koren en wijn en olie, als teken van zijn gunst; maar omdat ze
deze rijke gaven zo zelfzuchtig hadden gebruikt, werden de zegeningen hun
onthouden.
Deze toestanden bestonden tijdens de eerste regeringsjaren van Darius
Hystaspes Zowel geestelijk als stoffelijk verkeerden de Israëlieten in een
beklagenswaardige toestand. Ze hadden zo lang gemord en getwijfeld; zo
lang hadden ze hun eigen belangen op de voorgrond geplaatst, terwijl ze
onverschillig toezagen hoe de tempel des Heren in puin lag, dat velen Gods
doel met hun terugkeer in Judea uit het oog hadden verloren; en deze mensen
zeiden: "De tijd is nog niet gekomen, de tijd, dat des Heren huis herbouwd
worde". 6
Maar zelfs dit donkere tijdstip was niet zonder hoop voor degenen die
op God vertrouwden. De profeten Haggai en Zacharia werden geroepen om
deze crisis het hoofd te bieden. In roerende getuigenissen openbaarden deze
boodschappers aan het volk de ware oorzaak van hun moeilijkheden. Het
gebrek aan tijdelijke welvaart was het gevolg van het feit, dat ze Gods
belangen verwaarloosden, zeiden de profeten. Als de Israëlieten God hadden
geëerd, als ze Hem de eerbied en het ontzag hadden gegeven waarop Hij
recht had, door het bouwen van zijn huis tot hun eerste taak te maken,
zouden ze zijn zegeningen en aanwezigheid hebben ervaren.
Tot hen die moedeloos waren geworden, richtte Haggai zich met de
434