Profeten en Koningen - Ellen G. White

Het huis dat herbouwd zou worden, was het onderwerp geweest van
veel voorzeggingen aangaande Gods zegeningen die Hij Sion wilde
bewijzen, en allen die bij de steenlegging aanwezig waren, zouden van
ganser harte moeten hebben ingestemd bij deze gelegenheid. Toch werd
tussen de muziek en het vreugdebetoon een wanklank gehoord. "Vele van de
priesters, van de Levieten en van de familiehoofden, de ouden die het eerste
huis hadden gezien, weenden luid, toen de grondlegging van dit huis voor
hun ogen plaats had". 23
Het was natuurlijk dat droefheid de harten van deze bejaarde mensen
zou vervullen, bij het denken aan de gevolgen van hun langdurige onboetvaardigheid.
Als zij en hun tijdgenoten God hadden gehoorzaamd en zijn
plannen met Israël hadden volvoerd, zou de tempel die Salomo had
gebouwd, niet zijn verwoest en was de ballingschap niet noodzakelijk
geweest. Maar door ondankbaarheid en ontrouw waren ze verstrooid onder
de heidenen.
Nu waren de toestanden veranderd. In tedere ontferming had God zijn
volk weer opgezocht, en hen in staat gesteld terug te keren naar hun eigen
land. Droefheid over de fouten uit het verleden had plaats moeten maken
voor gevoelens van grote blijdschap. God had het hart van Cyrus bewogen
om hen te helpen bij de herbouw van de tempel, en dit had diepe
dankbaarheid moeten brengen. Maar sommigen zagen Gods voorzienigheid
niet. In plaats van zich te verblijden, koesterden ze ontevreden en moedeloze
gedachten. Ze hadden de heerlijkheid gezien van Salomo's tempel, en ze
klaagden over de minderwaardigheid van het gebouw dat nu werd opgericht.
Het morren en klagen, en de ongunstige vergelijkingen hadden een terneerdrukkende
invloed op de geest van velen, en verzwakte de handen van
de werklieden. Ze begonnen zich af te vragen of ze zouden doorgaan met de
oprichting van een gebouw dat reeds bij het begin zo hevig blootstond aan
426