Profeten en Koningen - Ellen G. White

waren bij de verwoesting van Jeruzalem door Nebukadnessar. Alvorens ze
vertrokken naar hun woonplaatsen, die ze trachtten te herstellen, "vierden zij
het Loofhuttenfeest'' 21.
De oprichting van het brandofferaltaar bemoedigde het getrouwe
overblijfsel. Van harte namen ze deel aan de noodzakelijke voorbereidingen
voor de herbouw van de tempel en kregen nieuwe moed bij het zien van de
vorderingen van maand tot maand. Jarenlang hadden ze de zichtbare teke-,
nen van Gods aanwezigheid moeten missen. En nu, omringd door de
droevige herinneringen aan de afval van hun vaderen, verlangden ze naar een
blijvend teken van Gods vergiffenis en goedkeuring. Meer dan het
terugkrijgen van persoonlijke bezittingen en vroegere voorrechten,
waardeerden ze Gods zegeningen. Op wonderbare wijze had Hij voor hen
gewerkt, en ze voelden de zekerheid van zijn aanwezigheid bij hen; toch
verlangden ze naar grotere zegeningen Vol blijde verwachting zagen ze uit
naar de tijd, dat ze in de herbouwde tempel de heerlijkheid van God zouden
aanschouwen.
De werklieden die bezig waren met de voorbereiding van de
bouwmaterialen, vonden in de puinhopen enkele van de reusachtige stenen
die in de tijd van Salomo daar waren gebracht. Deze stenen waren gereed
voor het gebruik, en er werd gezorgd voor veel nieuw materiaal; spoedig was
het werk zover gevorderd, dat de hoeksteen moest worden gelegd. Dit vond
plaats in tegenwoordigheid van vele duizenden, die samengekomen waren
om de voortgang van het werk gade te slaan en uitdrukking te geven aan hun
vreugde, dat ze er een aandeel in hadden. Toen de hoeksteen op zijn plaats
werd gelegd, zong het volk, begeleid door de trompetten van de priesters en
de cymbalen van de zonen van Asaf beurtzangen van lof en prijs aan de
Here: "Want Hij is goed, want zijn goedertierenheid is tot in eeuwigheid over
Israël" 22
425