Profeten en Koningen - Ellen G. White

Hoofdstuk 44
De onzichtbare wachter
Tegen het einde van Daniëls leven vonden grote veranderingen plaats
in het land waarheen hij en zijn Hebreeuwse metgezellen meer dan zestig
jaar geleden als ballingen waren gebracht. Nebukadnessar, de
"gewelddadigste der volken", 1 was gestorven en Babel, "de roem der gehele
aarde", 2 werd bestuurd door de onverstandige leiding van zijn opvolgers, en
viel geleidelijk maar zeker uiteen.
Door de dwaasheid en zwakheid van Belsassar, de kleinzoon van
Nebukad-nessar, zou het trotse Babel spoedig vallen. Belsassar, die reeds op
jeugdige leeftijd deelde in het koninklijk gezag, ging prat op zijn
heerlijkheid, en verhief zijn hart tegen de God des hemels. Vele malen had
hij de gelegenheid gehad Gods wil te kennen, en zijn verantwoordelijkheid te
beseffen hieraan gehoorzaam te zijn. Hij wist van de verbanning van zijn
grootvader, op Gods bevel uit de gemeenschap der mensen; hij was op de
hoogte met Nebukadnessars bekering en wonderbaar herstel. Maar Belsassar
liet toe dat liefde voor vermaak en zelfverheerlijking de lessen die hij nooit
had mogen vergeten, vervaagde. Hij verwaarloosde de kansen die hem
genadig werden geschonken, en misbruikte de middelen in zijn bereik om de
waarheid beter te leren kennen. Hetgeen Nebukadnessar eindelijk had
gewonnen ten koste van onzegbaar lijden en smaad, negeerde Belsassar
onverschillig.
Het duurde niet lang eer er een ommekeer kwam. Babel werd belegerd
door Cyrus, een neef van Darius de Meder en bevelhebber van de verenigde
legers van de Meden en Perzen. Maar binnen de schijnbaar onoverwinnelijke
vesting, met zijn massieve muren en koperen poorten, beschermd door de
396