Profeten en Koningen - Ellen G. White

Nadat hij getrouw de droom had uitgelegd, drong Daniël bij de trotse
vorst erop aan zich te bekeren en terug te keren tot God, opdat hij door
goeddoen de dreigende ondergang zou afwenden. "O koning", pleitte de
profeet, "laat mijn raad u welgevallig zijn: doe uw zonden teniet door recht
vaardigheid en uw ongerechtigheden door erbarming jegens ellendigen -- of
er misschien verlenging van uw rust wezen moge".
Gedurende enige tijd maakte de waarschuwing en de raad van de
profeet diepe indruk op Nebukadnessar; maar het hart dat niet veranderd is
door Gods genade, verliest spoedig de indrukken van de Heilige Geest.
Zelfzucht en eerzucht leefden nog steeds in het hart van de koning, en deze
trekken kwamen later weer te voorschijn. Niettegenstaande het onderricht,
dat hem zo genadig was gegeven, en de waarschuwingen uit het verleden liet
Nebukadnessar zich opnieuw beheersen door een geest van jaloezie tegen de
rijken, die zijn regering zouden opvolgen. Zijn bestuur, dat steeds tot op
zekere hoogte rechtvaardig en barmhartig was geweest, werd drukkend. Hij
verhardde zijn hart en gebruikte de gaven, hem door God geschonken tot
eigen eer, door zich te verheffen boven de God die hem leven en macht had
geschonken.
Het oordeel van God werd nog maandenlang uitgesteld. Maar in plaats
van zich te bekeren door deze lankmoedigheid, gaf de koning toe aan zijn
hoogmoed, tot hij het geloof in de uitlegging van de droom had verloren, en
spotte met zijn vroegere vrees.
Een jaar nadat hij de waarschuwing had gekregen, wandelde
Nebukadnessar in zijn paleis, en terwijl hij met trots dacht aan zijn macht als
heerser en aan zijn succes als bouwer, riep hij uit: "Is dit niet het grote Babel,
dat ik gebouwd heb tot een koninklijke woonstede door de sterkte mijner
macht en tot eer mijner majesteit?"
393