Profeten en Koningen - Ellen G. White

Hoofdstuk 43
Ware grootheid
Hoewel Nebukadnessar was opgeklommen tot het hoogtepunt van
wereldse macht, en door God zelfs een "koning der koningen" 1 was
genoemd, had hij toch van tijd tot tijd de heerlijkheid van zijn koninkrijk en
de pracht van zijn regering toegeschreven aan de gunst des Heren. Dit was
het geval geweest na zijn droom over het grote beeld. Zijn geest was diep
onder de indruk van dit gezicht bij de gedachte, dat het rijk van Babel, hoe
groot het ook was, ten slotte zou verdwijnen en dat andere rijken zouden
heersen, tot uiteindelijk alle aardse machten zouden worden opgevolgd door
een koninkrijk, door de God des hemels opgericht, en dat nooit zou vergaan.
De hoge voorstelling van Gods plannen met de volkeren verloor
Nebukad-nessar later uit het oog; toen zijn hoogmoedige geest echter werd
vernederd voor de ogen van de menigte in de vlakte Dura, had hij opnieuw
erkend dat Gods koninkrijk een eeuwig koninkrijk is en dat zijn heerschappij
is van geslacht tot geslacht. Hoewel hij door geboorte en opvoeding een
afgodendienaar was en aan het hoofd stond van een afgodisch volk, had hij
een aangeboren gevoel voor recht en gerechtigheid, en kon God hem gebruiken
als werktuig om de opstandigen te straffen en Gods plannen in
vervulling te doen gaan. Als "de gewelddadigste der volken" 2 zou Nebukadnessar
na jaren van volhardende en vermoeiende arbeid Tyrus innemen; ook
Egypte viel ten prooi aan zijn overwinnende legers; en terwijl het ene volk
na het andere werd gevoegd aan het rijk van Babel, werd zijn droom als de
grootste heerser uit de geschiedenis steeds groter Het is niet te verwonderen
dat de succesvolle vorst, die zo eerzuchtig en hooghartig was, in de
verleiding zou komen het pad der nederigheid, waardoor alleen ware
grootheid mogelijk is, te verlaten. In de perioden die lagen tussen zijn
389