Profeten en Koningen - Ellen G. White

zagen, dat het vuur geen macht had gehad over de lichamen van deze
mannen, dat hun hoofdhaar niet was geschroeid, dat hun mantels
ongeschonden gebleven waren, ja, dat er zelfs geen brandlucht aan hen
gekomen was".
Vergeten was het grote gouden beeld, met zoveel praal opgericht. In
tegen-woordigheid van de levende God vreesden de mensen en beefden.
"Geloofd zij de God van Sadrak, Mesak en Abednego!" moest de vernederde
koning erkennen, "Hij heeft zijn engel gezonden en zijn dienaren bevrijd, die
zich op Hem hebben verlaten, het bevel des konings hebben overtreden, en
hun lichamen prijsgegeven, omdat zij geen enkele god willen vereren of
aanbidden dan alleen hun God".
De gebeurtenissen van die dag brachten Nebukadnessar ertoe een
besluit uit te vaardigen "dat ieder, tot welk volk, tot welke natie of taal hij
ook behore, die enig oneerbiedig woord spreekt tegen de God van Sadrak,
Mesak en Abednego, in stukken gehouwen en dat zijn huis tot een puinhoop
gemaakt zal worden". "Er is geen andere god, die zó verlossen kan", gaf hij
op als verklaring voor dit besluit.
In deze en soortgelijke woorden trachtte de koning van Babel onder
alle volken zijn overtuiging te verbreiden, dat de macht en het gezag van de
God der Hebreeën de voornaamste aanbidding eiste. En God verheugde Zich
over de poging van de koning om Hem te eerbiedigen en een koninklijke
belijdenis van trouw door heel zijn rijksgebied bekend te maken. De koning
deed terecht in het openbaar belijdenis, en het was juist, dat hij de God des
hemels plaatste boven alle andere goden; maar door zijn onderdanen te
dwingen een soortgelijke belijdenis af te leggen en eenzelfde eerbied te
tonen, ging Nebukadnessar zijn recht als tijdelijk heerser te buiten. Hij had
evenmin het recht om -- hetzij burgerlijk of moreel -- mensen met de dood te
dreigen omdat ze God niet aanbaden, dan hij gemachtigd was allen tot de
386