Profeten en Koningen - Ellen G. White

Goedkeurend zag de Here de standvastigheid en zelfverloochening van
deze jonge Hebreeën, met hun zuivere drijfveren, en zijn zegen rustte op hen.
Hij "gaf hen kennis en verstand van allerlei geschriften en wijsheid,
terwijl Daniel inzicht had in allerlei gezichten en dromen". De belofte was in
vervulling gegaan: "Wie Mij eren, zal Ik eren". Terwijl Daniël zich met
onwankelbaar vertrouwen vastklemde aan God, kwam de geest der profetie
op hem. Terwijl hij onderricht ontving van mensen aangaande de plichten
van het leven aan het hof, werd hij door God onderricht om de
verborgenheden van de toekomst te lezen, en voor latere geslachten door
symbolen en beelden gebeurtenissen uit de wereldgeschiedenis tot het einde
van de tijd te vermelden.
Toen het moment kwam, dat de jongeren ondervraagd zouden worden,
moesten ook de jonge Hebreeën, samen met de andere kandidaten, examen
afleggen voor de dienst in het rijk. Maar "onder die allen werd niemand
gevonden gelijk Daniël, Chananja, Misaël en Azarja" Hun helder begrip, hun
uitgebreide kennis, hun uitgelezen en duidelijke woorden getuigden van de
meegedeelde kracht en vitaliteit van hun verstandelijke vermogens. "In elke
zaak, waarbij het aankwam op wijs inzicht en waarover de koning hen
ondervroeg, bevond hij hen tienmaal voortreffelijker dan al de geleerden, al
de bezweerders in zijn ganse rijk". Daarom bleven ze bij de koning.
Aan het hof te Babel waren vertegenwoordigers uit alle landen, mannen
met rijke gaven, mannen die rijk gezegend waren met natuurlijke talenten,
eigenaars van de grootste beschaving die de wereld te bieden had; toch
hadden de jonge Hebreeën onder hen huns gelijken niet. In lichaamskracht
en schoonheid, in verstandelijke vermogens en letterkundige wetenschappen
hadden ze geen evenbeeld. Hun rechte houding, de vaste, verende gang, hun
helder gelaat, hun onverzwakte zintuigen, de onbesmette adem -- dit alles
getuigde van goede gewoonten, het waren bewijzen van de adel waarmee de
365