Profeten en Koningen - Ellen G. White

der hovelingen, en het verzoek zich niet te verontreinigen was vol respect
aangehoord. Toch aarzelde de hoveling om het toe te staan. "Ik vrees", zei
hij, "dat mijn heer, de koning, die uw spijs en drank vastgesteld heeft, uw
uiterlijk misschien minder welvarend zou vinden dan dat van de overige
knapen van uw leeftijd, en dat gij daardoor mijn hoofd met schuld zoudt
beladen bij de koning".
Daniël deed toen een beroep op de kamerdienaar die speciaal belast
was met de zorg voor de Hebreeuwse jongeren, met het verzoek vrijgesteld
te worden van spijs en wijn van de koning. Hij vroeg om een proeftijd van
tien dagen, waarin de Hebreeuwse jongeren alleen eenvoudig voedsel zouden
krijgen, terwijl hun metgezellen aten van de lekkernijen van de koning.
Hoewel de kamerdienaar vreesde dat hij, door dit verzoek toe te staan, zich
het ongenoegen van de koning op de hals zou halen, stemde hij toch toe; en
Daniël wist dat hij zijn zaak had gewonnen. Aan het einde van de tiendaagse
proeftijd bleek het resultaat het tegengestelde van de vrees van de hoveling.
"Hun uiterlijk bleek schoner en zij zagen er welvarender uit dan al de knapen
die van de koninlijke spijze gegeten hadden". In hun uiterlijk overtroffen de
Hebreeuwse jongeren duidelijk hun metgezellen. Als gevolg kregen Daniël
en zijn vrienden toestemming hun eenvoudig dieet gedurende hun gehele
opleiding te handhaven Drie jaar lang leerden de Hebreeuwse jongeren de
kennis en taal der Chaldeeën. In die tijd hielden ze vast in hun trouw aan
God en rekenden gedurig op zijn macht. Aan hun gewoonte van
zelfverloochening paarden ze oprechtheid van voornemen, ijver en
volharding. Ze waren niet door trots of eerzucht aan het hof van de koning
gekomen, -- in gezelschap van hen die God niet kenden en vreesden; ze
waren ballingen in een vreemd land, daar gebracht door Oneindige Wijsheid.
Van huiselijke invloeden en geheiligde banden gescheiden, trachtten ze zich
waardig te gedragen, tot eer van hun vertreden volk en tot heerlijkheid van
Hem in wiens dienst ze stonden.
364