Profeten en Koningen - Ellen G. White

Woord en werk, prijs te geven.
Als Daniël dat had gewild, zou hij in zijn omgeving een aanvaardbare
verontschuldiging hebben gevonden voor het prijsgeven van deze strikte
matigheid. Hij had kunnen redeneren dat hij afhankelijk was van de gunst
van de koning, en onderworpen aan diens macht; dat er geen andere weg was
dan het eten en de wijn van de koning te gebruiken; want als hij zou
vasthouden aan Gods leer, zou hij de koning beledigen en misschien zijn
positie, zelfs zijn leven verliezen. Als hij geen acht zou slaan op Gods gebod,
zou hij de gunst van de koning blijven genieten en zeker zijn van
intellectuele voordelen en vleiende wereldse vooruitzichten.
Maar Daniël aarzelde niet. Gods goedkeuring was hem meer waard dan
de gunst van de machtigste aardse vorst -- meer zelfs dan zijn leven. Hij nam
zich voor standvastig te zijn in zijn oprechtheid, wat de gevolgen ook
mochten zijn.
Hij "nam zich voor, zich niet te verontreinigen met de koninklijke
spijze of met de wijn die de koning placht te drinken". In dit voornemen
werd hij gesteund door zijn drie vrienden.
Toen ze dit besluit namen, handelden de Hebreeuwse jongeren niet
aan-matigend, maar met een vast vertrouwen op God. Ze wilden niet
opvallen, maar toch kozen ze dit liever dan God te onteren. Als ze in dit
geval een compromis zouden sluiten door toe te geven aan de druk van de
omstandigheden, zou hun afwijken van hun beginselen het gevoel van
goeddoen en de afschuw voor het kwaad verzwakken. De eerste verkeerde
stap zou gevolgd worden door een volgende, tot hun verbinding met de
hemel verbroken zou zijn en ze door de verleiding meegesleept zouden zijn.
God had Daniël gunsten en barmhartigheid geschonken bij de overste
363