Profeten en Koningen - Ellen G. White

Babyloniërs aan te nemen.
Reeds bij de aanvang van hun loopbaan kwam het tot een beslissende
karaktertoets. Er was voor gezorgd dat ze van het voedsel en de wijn van de
tafel des konings zouden gebruiken. Hierdoor meende de koning hen een
bewijs te geven van zijn gunst en van zijn bezorgdheid voor hun welzijn.
Maar het voedsel van de tafel des konings was gewijd aan de afgoden, omdat
een deel ervan aan de afgoden was geofferd; en als iemand er iets van
gebruikte, zou dit gezien worden als een eerbewijs aan de goden van Babel.
Trouw aan Jehova maakte het voor Daniël en zijn vrienden onmogelijk zulk
een eer te bewijzen. Zelfs het doen alsof ze het voedsel zouden gebruiken
zou een verloochening van hun geloof betekenen Dit te doen zou betekenen
dat ze zich gelijkstelden met de heidenen, waardoor ze de beginselen van
Gods wet zouden onteren.
Ze durfden evenmin de zenuwslopende gevolgen van luxe riskeren,
alsook het verspillen van hun lichamelijke, verstandelijke en geestelijke
vorming. Ze waren op de hoogte van de geschiedenis van Nadab en Abihu;
het verslag van hun onmatigheid en de gevolgen daarvan was bewaard
gebleven in de boekrollen van Mozes. Ze wisten dat ze hun lichamelijke en
verstandelijke vermogens nadeel zouden berokkenen door het gebruik van
wijn.
Daniël en zijn vrienden hadden van hun ouders gewoonten van strikte
matigheid meegekregen. Ze hadden geleerd dat God hen aansprakelijk zou
stellen voor hun bekwaamheden en dat ze nooit hun krachten moesten
verzwakken. Deze opvoeding was voor Daniël en zijn vrienden een
bescherming tegen de ontaardende invloeden aan het hof te Babel. Groot
waren de verzoekingen die hen omringden aan het verdorven en luxueuze
hof, maar zij bleven onbesmet. Geen macht of invloed kon hen ertoe brengen
de beginselen die ze al vroeg hadden geleerd door een studie van Gods
362