Profeten en Koningen - Ellen G. White

Hoofdstuk 39
Licht in het duister
De donkere jaren van verwoesting en dood, die het eind van het rijk
van Juda kenmerkten, zouden het moedigste hart tot wanhoop hebben
gebracht, als Gods boodschappers niet door hun profetische uitspraken moed
hadden gebracht. Door Jeremia in Jeruzalem, door Daniël aan het hof van
Babel, door Ezechiël aan de oevers van de Kebar maakte de Here genadig
zijn eeuwig plan duidelijk, en schonk zekerheid omtrent zijn bereidheid om
de beloften, door Mozes vermeld, aan zijn uitverkoren volk in vervulling te
doen gaan. Hij zou zeker doen wat Hij had gezegd te zullen doen voor
degenen die trouw aan Hem zouden blijken. Het woord van God is levend en
blijft eeuwig.1
Tijdens de reis door de woestijn had de Here ruimschoots voorziening
getroffen dat zijn kinderen de woorden van zijn wet zouden gedenken Na
hun vestiging in Kanaän moesten Gods geboden dagelijks in de gezinnen
worden herhaald; ze moesten duidelijk op de deurposten en poorten en op
gedenkstroken worden geschreven. Ze moesten op muziek worden gezet, en
door jong en oud worden gezongen. Priesters moesten deze heilige geboden
in het openbaar onderwijzen, en de vorsten van het land moesten er dagelijks
hun studie van maken. "Overpeins het dag en nacht", had de Here aan Jozua
geboden betreffende het boek der wet, "opdat gij nauwgezet handelt
overeenkomstig alles wat daarin geschreven is, want dan zult gij op uw
wegen uw doel bereiken en zult gij voorspoedig zijn". 2 Door Jozua werden
de geschriften van Mozes aan geheel Israël onderwezen. "Er was geen woord
van al hetgeen Mozes geboden had, dat Jozua niet voorlas aan de gehele
gemeente van Israël en de vrouwen, de kinderen en de vreemdelingen, die
met hen meegegaan waren" 3 Dit was in overeenstemming met het duidelijk
351