Profeten en Koningen - Ellen G. White

Duidelijk en zeker klonken deze woorden. In de naam des Heren sprak de
profeet vrijmoedig: "Voorzeker zal deze stad in de macht van het leger van
de koning van Babel gegeven worden en dat zal haar innemen". 7Ten slotte
protesteerden de vorsten, woedend over de herhaalde raadgevingen van
Jeremia, die in strijd waren met hun politiek van weerstand, fel bij de koning,
met de beschuldiging dat de profeet een vijand was van het volk, en dat zijn
woorden de handen van het volk hadden verzwakt en onheil over hen hadden
gebracht, daarom zou hij ter dood gebracht moeten worden.
De lafhartige koning wist dat de beschuldigingen onjuist waren; maar
om hen, die vooraanstaande en invloedrijke posities onder het volk
bekleedden, gunstig te stemmen, deed hij, alsof hij hun leugens geloofde, en
gaf Jeremia in hun handen, om met hem te doen zoals het hun behaagde. De
profeet werd geworpen "in de put van prins Malkia, die in de gevangenhof
was, en zij lieten hem aan touwen zakken; in de put nu was geen water, maar
wel slijk; en Jeremia zonk in het slijk". 8
Maar God verwekte vrienden van hem, die de koning benaderden voor
hem, en hij werd weer naar de gevangenhof gebracht.
Opnieuw liet de koning Jeremia in het geheim halen, en vroeg hem
getrouw Gods plan met Jeruzalem mee te delen. Als antwoord vroeg
Jeremia: "Wanneer ik u bescheid geef, zult gij mij dan niet stellig doden? En
wanneer ik u raad geef, zult gij naar mij niet luisteren". De koning ging een
geheime overeenkomst aan met de profeet. "Zo waar de Here leeft, die ons
dit leven gegeven heeft", beloofde Sedekia, "ik zal u niet doden en ik zal u
niet overgeven in de macht van deze mannen die u naar het leven staan".
Voor de koning bestond nog de gelegenheid bereidheid te tonen om te
luisteren naar de waarschuwingen van Jehova, en op deze wijze de oordelen,
die stad en volk reeds troffen, te verzachten door genade.
344