Profeten en Koningen - Ellen G. White

Hoofdstuk 38
Gevankelijk weggevoerd naar Babel
In het negende jaar van Sedekia's regering trok Nebukadnessar, de
koning van Babel, met zijn gehele leger op tegen Jeruzalem, en sloeg het
beleg om de stad.1 Het uitzicht voor Juda was hopeloos. "Zie, Ik zal u", had
de Here door Ezechiël gezegd, "Ik, de Here, heb mijn zwaard uit de schede
getrokken; het zal daarin niet weerkeren .. elks hart zal wegsmelten, alle
handen zullen verslappen, elks geest zal versagen en alle knieën zullen van
water druipen ... Ik zal mijn gramschap over u uitstorten; met het vuur van
mijn verbolgenheid zal Ik tegen u blazen en u overgeven in de macht van
redeloze mensen die verderf smeden". 2
De Egyptenaren trachtten de belegerde stad te hulp te komen; en om
hen te weerhouden, braken de Chaldeeën voor een tijd het beleg om de
hoofdstad van Juda op. Hoop kwam op in het hart van Sedekia, en hij zond
een bode naar Jeremia met het verzoek om voor het Hebreeuwse volk tot
God te bidden.
Het vreeswekkend antwoord was, dat de Chaldeeën zouden terugkeren
en de stad zouden vernietigen. Het besluit was uitgegaan; het ontboetvaardig
volk kon Gods oordelen niet langer afwenden. "Bedriegt uzelf niet", had de
Here zijn volk gewaarschuwd. "De Chaldeeën . . . trekken niet weg. Ja, al
zoudt gij het gehele leger der Chaldeeën die tegen u oorlog voeren, verslaan,
zodat er onder hen slechts zwaargewonden overbleven, dan zouden die, een
ieder in zijn tent, nog oprijzen en deze stad met vuur verbranden''. 3 Het
overblijfsel van Juda zou in ballingschap gaan, om daar op een moeilijke
wijze de lessen te leren die ze onder gunstiger omstandigheden niet hadden
willen leren. Op deze uitspraak van de heilige Wachter was geen beroep
341