Profeten en Koningen - Ellen G. White

In deze tijd gaf God Jeremia bevel de boodschappen die hij wilde
brengen aan degenen naar wier zaligheid hij verlangde, op te schrijven.
"Neem een boekrol", gebood de Here aan zijn knecht, "en schrijf daarop al
de woorden die Ik tot u over Israël, Juda en alle volken gesproken heb, sedert
de dag dat Ik tot u gesproken heb, sedert de tijd van Josia tot op heden.
Misschien zal het huis van Juda luisteren naar al de rampspoed die Ik hun
denk aan te doen, opdat zij zich bekeren, een ieder van zijn boze weg, en Ik
hun ongerechtigheid en zonde vergeve". 15
Gehoorzaam aan dit bevel riep Jeremia de hulp in van een trouwe
vriend, Baruch, de schrijver, en dicteerde "al de woorden, die de Here tot
hem gesproken had". 16 Deze woorden werden nauwgezet geschreven op
een rol perkament, en vormden een ernstige bestraffing van zonde, een
waarschuwing voor de onvermijdelijke gevolgen van blijvende afval, en een
dringend beroep om alle kwaad de rug toe te keren.
Toen het geschrift voltooid was, zond Jeremia, die nog steeds gevangen
zat, Baruch met de boekrol naar de scharen die in de tempel bijeen waren ter
gelegenheid van een nationale vastendag in het vijfde jaar van Jojakim, de
zoon van Josia, koning van Juda, in de negende maand. "Misschien zal zich
hun smeekgebed uitstorten voor het aangezicht des Heren", sprak de profeet,
"en zullen zij zich bekeren, een ieder van zijn boze weg; want groot is de
toorn en de gramschap, waarmede de Here dit volk gedreigd heeft". 17
Baruch gehoorzaamde, en de rol werd voorgelezen ten aanhoren van heel het
volk van Juda. Later werd de schrijver bij de vorsten geroepen om deze
woorden aan hen voor te lezen. Ze luisterden met grote belangstelling, en
beloofden aan de koning mee te delen wat zij gehoord hadden, maar gaven
de schrijver de raad zich te verbergen, want ze waren bang dat de koning het
getuigenis zou verwerpen, en zou trachten hen te doden, die de boodschap
hadden klaargemaakt en gebracht.
325