Profeten en Koningen - Ellen G. White

van het handhaven van een verbondsverhouding met de barmhartige en
medelijdende God, die de tien geboden van de hoogten van Sinai had
gesproken. Jeremia's waarschuwende en pleitende woorden drongen tot alle
delen van het koninkrijk door, en allen hadden gelegenheid Gods wil
aangaande het volk te leren kennen.
De profeet maakte duidelijk, dat onze hemelse Vader zijn oordelen laat
komen, "zodat de volken erkennen, dat zij stervelingen zijn". "Indien gij u
tegen Mij verzet en naar Mij niet wilt luisteren, had de Here zijn volk
gewaarschuwd, . . zal Ik u onder de volken verstrooien en Ik zal achter u het
zwaard trekken, en uw land zal een woestenij zijn en uw steden een
puinhoop". 7
In de dagen dat boodschappen van een naderende ondergang koning en
volk bereikten, bracht de heerser, Jojakim, die een verstandig geestelijk
leider had moeten zijn, en die had moeten voorgaan in het belijden van
zonde, in hervorming en in goede werken, zijn tijd door met zelfzuchtig
genot. "Ik zal mij een groots huis bouwen", stelde hij voor; "ruime
opperzalen"; 8 en dit huis, gedekt met cederhout, bestreken met menie, werd
gebouwd met geld en arbeid, verkregen door bedrog en verdrukking.
De toorn van de profeet werd gewekt, en hij werd ertoe gebracht een
oordeel uit te spreken over de trouweloze vorst. "Wee hem die zijn huis
bouwt met ongerechtigheid, zijn opperzalen met onrecht", sprak hij; "die zijn
naaste voor niets laat werken, hem zijn loon niet geeft. . . Zijt gij een koning,
als gij wedijvert in cederhout? Uw vader, heeft hij niet gegeten en gedronken
en recht en gerechtigheid gedaan? Toen ging het hem wèl. Hij deed de
ellendige en arme recht wedervaren; toen ging het hem wèl. Is dat niet Mij
erkennen? luidt het woord des Heren. Maar gij hebt enkel oog en hart voor
uw onrechtmatig gewin en voor het vergieten van onschuldig bloed, voor het
begaan van onderdrukking en geweld".
322