Profeten en Koningen - Ellen G. White

opdat hij lange tijd koning moge blijven, hijzelf en zijn zonen, te midden van
Israël". 2
Samen met deze onderwijzing waarschuwde de Here in het bijzonder
hem die tot koning zou worden gezalfd: "Ook zal hij niet veel vrouwen
nemen opdat zijn hart niet afwijken zou; ook zal hij zich niet te veel zilver en
goud vergaren". 3
Salomo Kende deze waarschuwingen, en gedurende een tijd sloeg hij er
acht op. Zijn grootste verlangen was te leven in overeenstemming met de
wetten die op Sinai waren gegeven. Zijn handelwijze in het besturen van het
koninkrijk was in duidelijke tegenstelling met de gebruiken van de volken uit
zijn dagen, -- volken die God niet vreesden en wier vorsten zijn heilige wet
hadden vertreden.
In zijn streven zijn betrekkingen met het machtige rijk ten zuiden van
Israël te versterken, waagde Salomo zich op verboden grond. Satan wist wat
de gevolgen van gehoorzaamheid zouden zijn; en tijdens de beginperiode
van Salomo's regering, -- heerlijke jaren door de wijsheid, de goedheid en
oprechtheid van de koning, -- trachtte hij invloeden aan te wenden waardoor
Salomo's trouw aan zijn beginselen zou worden ondermijnd, en er een
scheiding tussen hem en God zou ontstaan. Dat de vijand slaagde in zijn
opzet, lezen we in de Bijbel: "En Salomo verzwagerde zich met Farao, de
koning van Egypte; hij nam namelijk Farao's dochter en bracht haar in de
stad Davids"4
Van menselijk standpunt bezien scheen dit huwelijk, hoewel in strijd
met de leer van Gods wet, een zegen; want Salomo's heidense vrouw werd
bekeerd en diende met hem de ware God. Verder bewees Farao trouw aan
Israël door Gezer in te nemen, de Kanaänieten die in die stad woonden te
doden, en de stad als geschenk te geven aan zijn dochter, de vrouw van
31