Profeten en Koningen - Ellen G. White

Hoofdstuk 36
Een naderende ondergang
Tijdens de eerste jaren van Jojakims regering klonken onophoudelijk
waarschuwingen van een naderende ondergang Het woord des Heren,
gesproken door de profeten, stond op het punt in vervulling te gaan. De
Assyrische macht in het noorden, die lang oppermachtig was geweest, zou de
volken niet langer beheersen. Het zuidelijk gelegen Egypte, waarop de
koning van Juda vergeefs zijn vertrouwen stelde, zou spoedig een
beslissende nederlaag lijden. Geheel onverwacht verrees in het Oosten een
nieuwe wereldmacht, het rijk van Babel, en in korte tijd werden alle andere
volken erdoor overschaduwd.
Binnen enkele jaren zou de koning van Babel gebruikt worden als een
werktuig van Gods toorn over het onboetvaardige Juda. Telkens weer zou
Jeruzalem belegerd en ingenomen worden door de overwinnende legers van
Nebukadnessar. De ene groep na de andere -- eerst slechts weinigen, maar
later duizenden en tienduizenden -- zouden gevankelijk weggevoerd worden
naar het land Sinear, om daar als ballingen te vertoeven.
Jojakim, Jojachin, Zedekia, -- al deze joodse koningen zouden
achtereenvolgens schatplichtig worden aan de vorst van Babel en zouden op
hun beurt in opstand komen. Steeds zwaarder straffen zouden worden
opgelegd aan het opstandige volk, tot ten slotte het gehele land een
woestheid zou worden, Jeruzalem verwoest en met vuur verbrand, de tempel
die Salomo had gebouwd, vernietigd, en het rijk van Juda zou vallen, om
nooit weer de vroegere plaats onder de volken op aarde in te nemen. Deze
veranderlijke tijden, zo vol gevaar voor het volk van Israël, werden
gekenmerkt door de vele boodschappen van de hemel bij monde van
316