Profeten en Koningen - Ellen G. White

belegeringen van Jeruzalem zou hij de spreekbuis van de Here zijn. Hij
moest de ondergang van het huis van David voorzeggen, alsook de
verwoesting van de prachtige tempel, die Salomo had gebouwd. En als hij
gevangen gezet zou worden vanwege zijn onbevreesde uitspraken, moest hij
toch nog onbevreesd zijn stem verheffen tegen de zonden van de vooraanstaanden.
Veracht, gehaat, door mensen verworpen, zou hij ten slotte de
letterlijke vervulling zien van zijn eigen profetieën van de naderende
ondergang, en delen in de smart en jammer die zouden volgen op de
verwoesting van de gedoemde stad.
Toch mocht Jeremia te midden van de algemene ondergang, waarin het
volk zich met haast stortte, dikwijls verder zien dan de terneerdrukkende
tonelen van het heden, naar de heerlijke verwachtingen van de toekomst, als
Gods volk vrijgekocht zou worden uit het land van de vijand en weer geplant
zou worden in Sion Hij voorzag de tijd dat de Here zijn verbondsverhouding
zou vernieuwen met zijn volk. "Hun ziel zal zijn als een besproeide hof, zij
zullen nooit meer versmachten". 3
Over zijn roeping tot het profetisch ambt schreef Jeremia zelf: "De
Here strekte zijn hand uit en roerde mijn mond aan, en de Here zeide tot mij:
Zie, Ik leg mijn woorden in uw mond; merk op, Ik stel u heden over de
volken en de koninkrijken om uit te rukken en af te breken, om te verdelgen
en te verwoesten, om te bouwen en te planten"4
Gode zij dank voor deze woorden: "te bouwen en te planten". Met deze
woorden werd Jeremia verzekerd van Gods plan om te herstellen en te
genezen. De boodschappen in de komende jaren zouden streng zijn.
Profetieën van spoedig naderende oordelen werden onbevreesd gepredikt.
Uit de vlakten van Sinear zou onheil losbreken over alle inwoners van het
land. "Ik zal mijn oordelen over hen uitspreken om al hun boosheid, dat zij
Mij verlaten en voor andere goden offers ontstoken hebben", had de Here
305