Profeten en Koningen - Ellen G. White

spelonken en de holen der aarde". 3
Enkelen van degenen die vervolgd werden tijdens de regering van
Manasse, kregen opdracht speciale boodschappen van bestraffing en van
oordeel te prediken. De profeten zeiden, dat "de koning van Juda meer
kwaad" had bedreven dan allen die voor hem geweest waren. Door deze
goddeloosheid naderde zijn rijk een crisis; spoedig zouden de inwoners van
het land weggevoerd worden naar Babel, om daar "ten buit en tot plundering
voor al hun vijanden" te worden. Maar de Here zou hen die in een vreemd
land Hem als hun Koning zouden erkennen, niet geheel verlaten; ze zouden
wel zwaar beproefd worden, maar Hij zou hen op zijn tijd op zijn wijze
verlossing brengen. Zij die geheel en al op Hem zouden vertrouwen, zouden
een veilige toevlucht vinden.
Getrouw bleven de profeten waarschuwen en vermanen; onbevreesd
spraken zij tot Manasse en tot zijn volk; maar de boodschappen werden
bespot; het afgedwaalde Juda wilde niet luisteren. Als voorproef van wat het
volk zou overkomen als ze onboetvaardig bleven, stond de Here toe dat hun
koning door een troep Assyrische soldaten werd gevangengenomen, die hem
boeiden en naar Babel, hun tijdelijke hoofdstad, voerden. Deze beproeving
bracht de koning tot nadenken; "hij verootmoedigde zich diep voor het
aangezicht van de God zijner vaderen en bad tot Hem; toen liet Hij Zich door
hem verbidden, hoorde zijn smeking, bracht hem naar Jeruzalem terug en
herstelde hem in zijn koningschap. En Manasse erkende dat de Here God is".
5 Maar hoe merkwaardig deze bekering ook was, ze kwam te laat om het rijk
te redden van de verderfelijke invloed van jaren van afgodische gebruiken.
Velen waren gestruikeld en gevallen, om nooit weer op te staan.
Onder hen wier levenservaring door de noodlottige afval van Manasse
zodanig was gevormd dat er geen verandering meer mogelijk was, bevond
zich zijn eigen zoon, die op tweeëntwintigjarige leeftijd de troon besteeg.
286