Profeten en Koningen - Ellen G. White

helpt en onze oorlogen voert". 7
Niets geeft meer moed dan het zien van moed. De koning van Juda had
zich gereedgemaakt voor de komende storm; nu stelde hij zijn vertrouwen in
God, in het vaste vertrouwen dat de profetie tegen de Assyriërs in vervulling
zou gaan. "En het volk steunde op de woorden van Jechizkia". Het hinderde
niet dat de legers van Assur, na hun overwinning op de grootste machten der
aarde, en nadat ze Samaria in Israël hadden ingenomen, hun krachten zouden
richten op Juda. Het deed er niet toe dat ze vol grootspraak zeiden: "Zoals
mijn hand de koninkrijken der afgoden wist te vinden, ofschoon hun
gesneden beelden die van Jeruzalem en Samaria overtroffen, zou ik dan niet
met Jeruzalem en zijn beelden doen, zoals ik met Samaria en zijn afgoden
heb gedaan?" 8 Juda had niets te vrezen; want ze vertrouwden op de Here.
Ten slotte kwam de lang verwachte crisis. De legers van Assur, die de
ene overwinning na de andere hadden behaald, verschenen in Juda. De
leiders, die zeker waren van de overwinning, verdeelden hun macht in twee
legers; het ene zou het Egyptische leger in het zuiden tegemoet trekken,
terwijl het andere leger Jeruzalem zou belegeren.
De enige hoop van Juda was nu gericht op God. Alle mogelijke hulp
van Egypte was afgesneden, en er waren geen andere volken in de nabijheid
om de helpende hand te bieden.
De Assyrische officieren, die zeker waren van de kracht van hun goed
geoefende legers, troffen regelingen voor een ontmoeting met de oversten
van Juda, en eisten onbeschaamd de overgave van de stad. Deze eis ging
gepaard met godslasterlijke scheldpartijen tegen de God van de Hebreeën.
Door de zwakheid en afval van Israël en Juda werd Gods naam niet meer
gevreesd onder de heidenen, maar was een voorwerp van aanhoudende
smaad geworden. 9
265