Profeten en Koningen - Ellen G. White

Hoofdstuk 30
De gezanten uit Babel
Tijdens zijn voorspoedige regering werd koning Hizkia plotseling
getroffen door een dodelijke ziekte. Menselijk gesproken was hij niet meer te
helpen. En het laatste spoor van hoop scheen verdwenen toen de profeet
Jesaja tot hem kwam met het bericht: "Zo zegt de Here: tref beschikkingen
voor uw huis, want gij zult sterven en niet herstellen". 1
Het uitzicht leek volkomen duister; toch kon de koning nog bidden tot
Hem, die tot dusver zijn "toevlucht en sterkte, ten zeerste een hulp in
benauwdheden" was geweest. 2 "Hij keerde zijn gelaat naar de wand en bad
tot de Here: Ach Here, gedenk toch, dat ik voor uw aangezicht in trouw en
met een volkomen toegewijd hart gewandeld heb en gedaan heb wat goed is
in uw ogen. En Hizkia weende luid". 3
Na de dagen van David was er geen koning geweest die zoveel had
gedaan voor de herbouw van Gods koninkrijk in een tijd van afval en
ontmoediging als Hizkia gedaan had. De stervende vorst had zijn God trouw
gediend en het vertrouwen van het volk in de Here als hun Opperheer
versterkt. En evenals David kon hij nu smeken:
"Laat mijn gebed voor uw aangezicht komen, neig uw oor tot mijn
geroep; want mijn ziel is verzadigd van rampen, mijn leven is het dodenrijk
nabij". "Want Gij zijt mijn verwachting, Here, Here, mijn vertrouwen van
mijn jeugd aan; op U heb ik gesteund van de moederschoot aan ... Begeef
mij niet, nu mijn kracht vergaat. O God, wees niet verre van mij, mijn God,
haast U mij ter hulpe Wil mij, . . o God, niet verlaten, totdat ik aan dit
geslacht Uw arm verkondig, aan ieder die komt, uw sterkte". 4 Hij wiens
256