Profeten en Koningen - Ellen G. White

verenigden zich in hun verlangen Hem te loven die Zich zo genadig en
barmhartig had getoond.
De zeven dagen, gewoonlijk bestemd voor het Pascha, gingen maar al
te vlug voorbij, en de aanbidders besloten nog zeven dagen door te brengen
met het onderricht in de wegen van de Here. De priesters, die les gaven,
gingen door met hun onderricht uit het boek der wet; dagelijks kwam het
volk in de tempel bijeen om hun offerande van lof en dank te brengen; en
toen het einde van de grote bijeenkomst naderde, was het duidelijk dat God
wonderlijk gewerkt had in de bekering van het afgedwaalde Juda en in het
tegenhouden van het getij van afgoderij dat allen gedreigd had te zullen
meeslepen De ernstige waarschuwingen van de profeten waren niet
tevergeefs gesproken. "Er was grote vreugde in Jeruzalem, want sinds de
dagen van Salomo, de zoon van David, de koning van Israël, was iets
dergelijks in Jeruzalem niet geschied". 13
De tijd was voor de aanbidders aangebroken om terug te keren naar
hun huizen. "Toen stonden de levitische priesters op en zegenden het volk,
en hun stem werd gehoord; hun gebed kwam op tot in zijn heilige woning,
tot in de hemel". 14 God had hen, die met gebroken hart hun zonden hadden
beleden en die vastbesloten zich tot Hem hadden gewend om vergiffenis en
hulp, verhoord en aanvaard.
Nu wachtte nog een belangrijk werk, waaraan allen die naar hun huizen
terugkeerden, een werkzaam aandeel moesten hebben; en de vervulling van
dit werk bewees de echtheid van de hervorming, die had plaatsgevonden. De
Bijbel zegt: "Al de Israëlieten, die zich daar bevonden, trokken uit naar de
steden van Juda, verbrijzelden de gewijde stenen, hieuwen de gewijde palen
om en vernielden grondig de hoogten en de altaren uit geheel Juda en
Benjamin en in Efraïm en Manasse. Daarna keerden al de Israëlieten naar
hun steden terug, ieder naar zijn eigen bezittingen". 15 Hizkia en zijn
254