Profeten en Koningen - Ellen G. White

ijver om de tempeldiensten een ware zegen voor het volk te maken, had
Hizkia het besluit genomen de vroegere gewoonte te herstellen en de
Israëlieten bijeen te roepen voor het vieren van het Pascha. Lange jaren was
het Pascha niet meer gevierd als een nationaal feest. De scheiding van het
koninkrijk na de regering van Salomo had dit naar het leek onuitvoerbaar
gemaakt. Maar de vreselijke oordelen die de tien stammen hadden getroffen,
wekten in de harten van sommigen een verlangen naar betere dingen; en de
opwekkende boodschappen van de profeten hadden hun uitwerking. Door
koninklijke boden werd de uitnodiging voor het Pascha te Jeruzalem overal
bekendgemaakt, "van stad tot stad door het land van Efraïm en Manasse ...
tot Zebulon toe".
De brengers van de genadige uitnodiging werden gewoonlijk
afgewezen. De onboetvaardigen schoven het lichtzinnig opzij; toch waren er
enkelen die God zochten om een betere kennis van zijn wil, en die zich
verootmoedigden en kwamen naar Jeruzalem". 10
In het land van Juda was de reactie algemeen; want op hen was Gods
hand "om het gebod des konings en der oversten naar het woord des Heren te
volbrengen", 11 een gebod dat in overeenstemming was met Gods wil, zoals
deze geopenbaard was door zijn profeten.
De gebeurtenis had de grootste betekenis voor de verzamelde menigte.
De ontwijde straten van de stad waren gereinigd van de afgodische altaren,
die er tijdens de regering van Achaz waren geplaatst. Op de aangewezen dag
werd het Pascha gevierd, en de week werd door het volk doorgebracht met
het offeren van vredeoffers en het leren van wat God van hen verwachtte.
Dagelijks onderwezen de Levieten met "grote kundigheid"; en zij die hun
hart hadden bereid om God te zoeken, vonden vergeving. Grote blijdschap
nam bezit van de vergaderde menigte; "de Levieten en de priesters loofden
de Here dag op dag onder begeleiding van instrumenten"; 12 allen
253