Profeten en Koningen - Ellen G. White

terwijl de machten van het kwaad sterker werden. De profeet Micha, die deze
toestand overzag, werd gedwongen uit te roepen: "De vrome is verdwenen
uit het land en een oprechte is er onder de mensen niet... De beste van hen is
als een doornstruik en de meest oprechte erger dan een stekelheg". "Indien de
Here der heerscharen ons niet enige weinige ontkomenen had overgelaten,
waren wij als Sodom geworden, aan Gomorra gelijk". 8
In elke eeuw heeft God geduld gehad met de opstandelingen, ter wille
van hen die trouw gebleven waren, en uit zijn oneindige liefde voor de
dwalenden, en Hij heeft bij hen erop aangedrongen hun boze weg los te laten
en tot Hem terug te keren. "Wet op wet, eis op eis, hier wat, daar wat", 9
heeft Hij doof mannen die Hij had verkoren, de overtreders in de weg van
het recht onderwezen.
Zo ging het ook tijdens de regering van Achaz. De ene uitnodiging na
de andere werd aan het dwalend Israël gezonden om terug te keren tot hun
trouw aan de Here De smeekbeden van de profeten waren liefderijk; en als ze
voor het volk stonden, en ernstig een oproep deden tot bekering en
hervorming, droegen hun woorden vrucht tot eer van God.
Door Michj klonk de wonderbare oproep: "Hoort toch wat de Here
zegt: Sta op, treed als aanklager op ten aanhoren van de bergen, en laat de
heuvelen uw stem vernemen. Hoort, gij bergen, de aanklacht des Heren, ook
gij, onwrikbare grondvesten der aarde. Want de Here heeft een aanklacht
tegen zijn volk, en met Israël wil Hij een rechtsgeding aangaan. Mijn volk,
wat heb Ik u aangedaan en waarmee heb Ik u vermoeid? Getuig tegen Mij!
Immers heb Ik u gevoerd uit het land Egypte en uit het slavenhuis heb Ik u
verlost, en Ik zond voor u heen Mozes, Aaron en Mirjam.
Mijn volk, gedenk toch wat Balak, de koning van Moab, beraamde en
wat Bileam, de zoon van Beor, hem antwoordde -- van Sittim tot Gilgal,
244