Profeten en Koningen - Ellen G. White

zouden terugkeren, zei de profeet: "Waarom zegt gij. o Jakob, en spreekt, o
Israël: mijn weg is voor de Here verborgen en mijn recht gaat aan God
voorbij? Weet gij het niet, hebt gij het niet gehoord? Een eeuwig God is de
Here, Schepper van de einden der aarde. Hij wordt noch moede noch mat,
zijn verstand is niet te doorgronden. Hij geeft de moede kracht en de
machteloze vermeerdert Hij sterkte. Jongelingen worden moede en mat, zelfs
jonge mannen struikelen, maar wie de Here verwachten, putten nieuwe
kracht; zij varen op met vleugelen als arenden; zij lopen, maar worden niet
moede; zij wandelen, maar worden niet mat". 18
Het hart vol oneindige liefde gaat uit naar hen die zich machteloos
voelen om zich te bevrijden uit de greep van satan; en genadig biedt Hij hun
kracht aan om voor Hem te leven. "Vrees niet", zegt Hij, "want Ik ben met u;
zie niet angstig rond, want Ik ben uw God. Ik sterk u, ook help Ik u, ook
ondersteun Ik u met mijn heilrijke rechterhand". "Ik, de Here, uw God, grijp
uw rechterhand vast; die tot u zegt: Vrees niet, Ik help u Vrees niet, gij
wormpje Jakob, gij volkje Israël! Ik ben het, die u help, luidt het woord des
Heren, en uw Verlosser is de Heilige Israels". 19
De inwoners van Juda hadden nergens recht op, maar God wilde hen
toch niet opgeven. Door hen moest zijn naam verhoogd worden onder de
heidenen. Velen, die zijn eigenschappen nog niet kenden, moesten de
heerlijkheid van Gods karakter nog ontdekken. Om zijn genadige plannen
duidelijk te maken, bleef Hij zijn dienstknechten de profeten zenden met de
boodschap: "Bekeert u toch een ieder van zijn boze weg". "Om mijns naams
wil vertraag Ik mijn toorn", zei Hij door Jesaja, "ter wille van mijn lof
bedwing Ik Mij, u ten goede, om u niet uit te roeien . . . Om Mijnentwil, om
Mijnentwil doe Ik het, hoe groot ook de ontwijding is; mijn eer geef Ik aan
geen ander". 20
De oproep tot bekering klonk op onmiskenbare wijze, en allen werden
238