Profeten en Koningen - Ellen G. White

haar inneming zou hebben geleid als God niet op wonderbare wijze
tussenbeide was gekomen. Reeds bedreigden ernstige gevaren de vrede van
het zuidelijk koninkrijk Gods bescherming werd teruggetrokken, en de
Assyrische legermacht stond op het punt het land van Juda te overspóelen.
Maar de gevaren van buiten waren niet zo ernstig als de gevaren van
binnen, al leken ze nog zo ernstig. De verdorvenheid van zijn volk was voor
Gods dienstknecht een oorzaak van de grootste verslagenheid en diepste
gedruktheid. Door hun afval en opstand vroegen degenen die als lichtdragers
onder de volken hadden moeten zijn, om Gods oordelen. Veel van het kwaad
dat de naderende ondergang van het noordelijk koninkrijk had veroorzaakt,
en dat nog onlangs door Hosea en Amos in duidelijke bewoordingen was
veroordeeld, verdierf steeds meer het koninkrijk van Juda. Vooral wat betreft
de sociale toestand van het volk was het uitzicht erg somber. Door hun zucht
naar gewin kochten de mensen het ene huis na het andere en de ene akker na
de andere. 7 Het recht werd verdraaid, en aan de armen werd geen
medelijden betoond. Van deze boosheden zei God: "Wat de ellendige
ontroofd is, is in uw huizen ... Gij vertrapt mijn volk en mishandelt de
ellendigen". 8 Zelfs de oversten, die de hulpelozen moesten verdedigen,
sloten hun oren voor de kreten van de armen en de behoeftigen, de weduwen
en de wezen. 9
Samen met verdrukking en rijkdom kwamen hoogmoed en liefde voor
vertoon, dronkenschap en brasserij En in de dagen van Jesaja wekte afgoderij
niet langer verbazing. 10
Onrechtvaardige gebruiken hadden onder alle klassen zozeer de
boventoon, dat de weinigen die trouw waren gebleven aan God, dikwijls op
het punt stonden de moed te verliezen, en toe te geven aan moedeloosheid en
wanhoop. Het zag ernaar uit dat Gods plannen met Israël zouden falen, en
dat het opstandige volk een zelfde lot beschoren was als Sodom en Gomorra.
230