Profeten en Koningen - Ellen G. White

Hoofdstuk 26
De roeping van Jesaja
De lange regering van Uzzia in het land van Juda en Benjamin werd
gekenmerkt door een voorspoed, groter dan die van enige heerser sedert de
dood van Salomo, bijna twee eeuwen geleden. Jarenlang heerste de koning
verstandig. Onder de zegen van de hemel wonnen zijn legers enkele
gebieden terug die in vroeger jaren verloren waren gegaan. Steden werden
herbouwd en versterkt, en de positie van het volk onder de omringende
naties werd veel machtiger. De handel bloeide op, en de rijkdommen van de
volken stroomden Jeruzalem binnen. "Wijd en zijd verbreidde zich zijn
(Uzzia's) roem, want hij werd wonderbaar geholpen, totdat hij machtig
geworden was". 2
Deze uiterlijke voorspoed ging echter niet gepaard met een daarmee
overeenkomstige herleving van geestelijke kracht. De tempeldiensten vonden
plaats als vroeger, en velen kwamen bijeen om de levende God te aanbidden;
maar trots en vormelijkheid namen langzamerhand de plaats in van
nederigheid en oprechtheid. Van Uzzia wordt gezegd: "Toen hij machtig
geworden was, werd zijn hart zo hoogmoedig, dat hij zeer snood handelde en
ontrouw werd jegens de Here, zijn God". 3
De zonde, die Uzzia zo noodlottig werd, was de zonde van
aanmatiging. Met voorbijgaan aan een duidelijk gebod van Jehova, dat alleen
de nakomelingen van Aaron dienst zouden doen als priesters, ging de koning
het heiligdom binnen "om op het reukofferaltaar reukwerk te ontsteken". De
hogepriester Azarja en zijn medepriesters stelden zich tegen hem, en deden
een beroep op hem zijn plan niet te volvoeren. "Gij zijt ontrouw", zeiden ze,
"en het zal u niet tot eer gerekend worden". 4 Uzzia werd met toorn vervuld,
228