Profeten en Koningen - Ellen G. White

nam hen op mijn armen, maar zij erkenden niet, dat Ik hen genas". Teder had
de Here hen behandeld, hen door zijn profeten onderricht, regel op regel,
gebod op gebod.
Als Israël acht had geslagen op de boodschappen van de profeten, zou
de vernedering die volgde, hun bespaard zijn gebleven. Omdat ze hadden
volhard in zich af te wenden van zijn wet, moest God hen wel in
ballingschap voeren. "Mijn volk gaat te gronde door het gebrek aan kennis",
luidde zijn boodschap tot hen door Hosea. "Omdat gij de kennis verworpen
hebt, verwerp Ik u . . . daar gij de wet van uw God vergeten hebt". 9 Altijd is
het overtreden van Gods wet gevolgd door dezelfde resultaten. Toen in de
dagen van Noach elk beginsel van goeddoen werd geschonden en de
ongerechtigheid zo groot en algemeen verbreid werd dat God het niet langer
kon dulden, klonk het besluit: "Ik zal de mensen, die ik geschapen heb, van
de aardbodem uitroeien". 10 In de dagen van Abraham daagden de inwoners
van Sodom openlijk God en zijn wet uit; en er volgde een zelfde
goddeloosheid, een zelfde verderf, een zelfde onbeteugelde hartstocht die de
wereld voor de zondvloed had gekenmerkt. De inwoners van Sodom
overschreden de grenzen van Gods verdraagzaamheid, en het vuur van Gods
wraak werd voor hen ontstoken.
De tijd die voorafging aan de wegvoering van de tien stammen van
Israël, was een soortgelijke tijd van ongehoorzaamheid en goddeloosheid.
Gods wet werd beschouwd als van geen waarde, en hierdoor werden de
sluizen van ongerechtigheid voor Israël geopend. "De Here heeft een
rechtsgeding met de bewoners van het land", zei Hosea, "omdat er geen
trouw, geen liefde en geen kennis Gods is in het land. Vloeken, liegen,
moorden, stelen en echtbreken! Men pleegt geweld, bloedbad volgt op
bloedbad". 11 De oordeelsprofetieën die Amos en Hosea verkondigden,
gingen gepaard met voorzeggingen van toekomstige heerlijkheid. De tien
stammen, die lang opstandig en onboetvaardig waren geweest, kregen geen
224