Profeten en Koningen - Ellen G. White

zouden worden om onder de heidenen verstrooid te worden. "Gij zult zeker
spoedig omkomen in het land, dat gij na het overtrekken van de Jordaan in
bezit zult nemen", waarschuwde hij hen; "gij zult daarin niet lang leven,
maar zeker verdelgd worden; de Here zal u onder de natiën verstrooien en gij
zult met een klein getal overblijven onder de volken, bij wie de Here u
brengen zal; dan zult gij daar goden dienen: werk van mensenhanden, hout
en steen, die niet zien, noch horen noch eten noch ruiken". 5
Deze profetie, die gedeeltelijk ten tijde van de richteren in vervulling
ging, had een verdere en letterlijke vervulling in de ballingschap van Israël
naar Assyrië, en van Juda naar Babylon.
De afval van Israël was geleidelijk gegaan. Van geslacht tot geslacht
had satan herhaalde pogingen in het werk gesteld om het uitverkoren volk
ertoe te brengen de geboden, inzettingen en verordeningen, die ze beloofd
hadden altijd te houden, te doen vergeten. Hij wist, dat Israël zeker zou
vergaan, als hij het volk ertoe zou kunnen brengen God te vergeten, en
andere goden na te lopen, hen te dienen, en zich voor hen neer te buigen. 6
De vijand van Gods gemeente op aarde had echter niet ten volle
rekening gehouden met de medelijdende aard van Hem, die "de schuldige
zeker niet onschuldig houdt', maar wiens heerlijkheid het toch is om
barmhartig en genadig, lankmoedig, groot van goedertierenheid en trouw" te
zijn, "die goedertierenheid bestendigt aan duizenden, die ongerechtigheid,
overtreding en zonde vergeeft". 7 Ondanks het streven van satan om Gods
plannen met Israël te dwarsbomen, openbaarde de Here Zich genadig, zelfs
in het donkerste uur van hun geschiedenis, toen het ernaar uitzag dat de
machten van het kwaad de overwinning zouden behalen. Hij toonde Israël de
dingen die dienden voor het welzijn van het volk. "Al schrijf Ik hun
tienduizendvoudig mijn wetten voor", had God door Hosea gezegd, "toch
worden deze geacht als die van een vreemde". "Ik leerde Efraïm lopen; Ik
223