Profeten en Koningen - Ellen G. White

Hoofdstuk 25
"Te gronde door gebrek aan kennis"
Gods gunsten jegens Israël waren altijd geschonken op voorwaarde dat
ze gehoorzaam zouden zijn. Aan de voet van de Sinai hadden ze met Hem
een verbond aangegaan als eigendom boven alle volken. Plechtig hadden ze
beloofd het pad van gehoorzaamheid te bewandelen. "Alles wat de Here
gesproken heeft, zullen wij doen", hadden ze gezegd. En toen enkele dagen
later Gods wet van de Sinai was verkondigd en verdere aanwijzingen in de
vorm van wetten en oordelen door Mozes waren gebracht, hadden de Israëlieten
opnieuw eenstemmig beloofd: "Al de woorden, die de Here
gesproken heeft, zullen wij doen". Bij de bevestiging van het verbond had
het volk nog eens verklaard: "Alles wat de Here gesproken heeft, zullen wij
doen en daarnaar zullen wij horen". 1
God had Israël tot zijn volk verkozen, en zij hadden Hem als hun
Koning verkoren.
Tegen het einde van de reis door de woestijn waren de voorwaarden
van het verbond herhaald. Te Baäl-Peor, aan de grens van het beloofde land,
waar velen ten prooi vielen aan sluwe verleidingen, vernieuwden degenen
die trouw gebleven waren, hun trouwbetuigingen. Mozes had hen
gewaarschuwd voor de verleidingen waaraan ze in de toekomst zouden
blootstaan; en ze werden ernstig vermaand zich afgezonderd te houden van
de omliggende volken, en alleen God te aanbidden.
"Nu dan, o Israël", had Mozes onderwezen, "hoor de inzettingen en
veror-deningen, die ik u leer na te komen, opdat gij leeft en opdat gij het land
binnengaat en in bezit neemt, dat de Here, de God uwer vaderen, u geven zal.
221