Profeten en Koningen - Ellen G. White

maar hij beseft het niet", "Israël verfoeit het goede". "Verpletterd door het
recht", niet langer in staat de rampzalige afloop van hun boze weg te
overzien, zouden de tien stammen binnenkort "dolende zijn onder de
volken''.5 Enkele van de leiders in Israël waren zich pijnlijk bewust dat ze
hun gezag verloren hadden, en verlangden dat ze het zouden terugkrijgen.
Maar in plaats van de gebruiken waardoor het rijk was verzwakt, los te laten,
volhardden ze in ongerechtigheid, en stelden zich gerust met de gedachte dat
ze, als de gelegenheid daartoe kwam, politieke macht zouden krijgen, die ze
begeerden door zich te verbinden met de heidenen. "Toen Efraïm zijn
krankheid zag, en Juda zijn gezwel, ging Efraïm naar Assur". "Efraïm is
geworden als een onnozele duif, zonder verstand. Egypte roepen zij te hulp,
naar Assur trekken zij". "Zij sluiten een verbond met Assur".6 Door de man
Gods die bij het altaar te Betel was verschenen, door Elia en Elisa, door
Amos en Hosea had de Here de tien stammen herhaaldelijk het kwaad van
ongehoorzaamheid voorgehouden. Maar ondanks berispingen en smekingen
was Israël steeds dieper gezonken in afval. "Israël is weerspannig als een
weerspannige koe", had God gezegd; "mijn volk volhardt in het afdwalen
van Mij".7
Er waren tijden waarin de oordelen van God zwaar drukten op het
weerspannige volk. "Daarom heb Ik er door mijn profeten op ingehouwen,
heb Ik hen gedood door de woorden mijns monds. De oordelen over u waren
een doorbrekend licht. Want in liefde heb Ik behagen en niet in slachtoffer,
in kennis van God en niet in brandoffers. Maar zij hebben als Adam het
verbond overtreden; daar hebben zij Mij trouweloos bejegend".8 "Hoort het
woord des Heren, gij Israëlieten", luidde de boodschap die hen ten slotte
werd gebracht: "daar gij de wet van uw God vergeten hebt, zal ook Ik uw
zonen vergeten. Hoe talrijker zij werden, des te meer zondigden zij tegen
Mij. Hun eer zal Ik in schande verkeren . . . Daarom zal Ik zijn wandel aan
hem bezoeken en zijn handel hem vergelden".9 De ongerechtigheid in Israël
gedurende de laatste halve eeuw voor de Assyrische ballingschap was gelijk
aan die in de dagen van Noach. en aan elke tijd waarin de mensen God
212