Profeten en Koningen - Ellen G. White

Hoofdstuk 24
De Assyrische ballingschap
De laatste jaren van het gedoemde rijk van Israël werden gekenmerkt
door geweld en bloedvergieten zoals niet eerder was gezien, zelfs niet in de
ergste tijden van twist en onrust onder het huis van Achab.
Gedurende meer dan twee eeuwen hadden de heersers van het
tienstammen rijk wind gezaaid; nu oogstten ze storm. De ene koning na de
andere werd vermoord om plaats te maken voor andere eerzuchtige heersers.
"Zij hebben koningen aangesteld, maar buiten Mij om", had God gezegd van
deze goddeloze overweldigers; "vorsten, zonder dat ik ervan wist". 1 Elk
beginsel van recht werd terzijde geschoven; zij, die als getuigen van
goddelijke genade voor de volkeren der aarde hadden moeten staan,
handelden "trouweloos tegen de Here" 2 en met elkaar.
Door strenge berispingen had God getracht het onboetvaardig volk tot
een besef van het naderend gevaar van volkomen verdelging te brengen.
Door Hosea en Amos zond Hij de tien stammen de ene boodschap na de
andere, die aandrongen op volledige en algehele bekering, en dreigden met
rampen als gevolg van aanhoudende overtredingen. "Gij hebt goddeloosheid
geploegd", zei Hosea, "misdaad geoogst; de vrucht van leugen hebt gij
gegeten, omdat gij hebt vertrouwd op uw eigen weg, op uw vele helden.
Daarom zal krijgsrumoer zich tegen uw volk verheffen, en al uw vestingen
zullen worden verwoest ... In de morgenstond wordt de koning van Israël
voorgoed verdelgd''. 3
Van Efraïm getuigde de profeet: "Vreemden hebben zijn kracht
verteerd, maar hij beseft het niet. Zelfs ligt grijsheid over hem gesprenkeld,
211