Profeten en Koningen - Ellen G. White

Hoofdstuk 23
"Nineve, die grote stad"
Onder de steden van de oude wereld ten tijde van het verdeelde Israël
was Nineve, de hoofdstad van het Assyrische rijk, een van de grootste.
Gesticht spoedig na de verstrooiing bij de torenbouw van Babel, op de
vruchtbare oevers van de Tigris, was de stad tot bloei gekomen in de loop
der eeuwen, tot het "een geweldig grote stad was, van drie dagreizen".
Tijdens haar tijdelijke voorspoed was Ninive een middelpunt van
misdaad en goddeloosheid. De Bijbel kenmerkt het als "de bloedstad, louter
leugen, . . . zonder ophouden rovend"! 1 In beeldspraak vergeleek de profeet
de Ninevieten met een wrede, verscheurende leeuw. "Over wie", vroeg hij,
"is uw boosheid niet voortdurend heengegaan"? 2
Toch was Nineve, hoe slecht het ook was geworden, niet volledig in de
macht van het kwaad. Hij die alle mensenkinderen 3 en "allerlei kostbaars
ziet" 4 zag in die stad menigeen die verlangde naar iets beters en hogers en
die, als ze de kans kregen de levende God te leren kennen, hun boze daden
zouden wegdoen om Hem te aanbidden. Daarom openbaarde God in zijn
wijsheid zich aan hen op onmiskenbare wijze om hen zo mogelijk tot
bekering te leiden.
Het werktuig dat voor dit werk werd gekozen was de profeet Jona, de
zoon van Amittai. Het woord des Heren kwam tot hem: "Maak u op, ga naar
Nineve, de grote stad, en predik tegen haar, want haar boosheid is
opgestegen voor mijn aangezicht".
Toen de profeet aan de moeilijkheden en schijnbare onmogelijkheden
199