Profeten en Koningen - Ellen G. White

waren lange tijd binnen zijn bereik geweest; toch had hij zich ervan
afgewend en in plaats daarvan de minderwaardige aardse rijkdom begeerd.
Nu bracht het verborgen verlangen van zijn hebzuchtige geest hem ertoe te
bezwijken voor een overweldigende verleiding. "Zie", overdacht hij bij
zichzelf, "daar heeft mijn heer deze Arameeër ontzien door niets van hem
aan te nemen van wat hij had meegebracht!... Ik snel hem achterna en neem
iets van hem aan".
En zo gebeurde het dat Gechazi in het geheim Naaman achterna ging.
"Toen Naaman zag dat iemand hem achterna snelde, sprong hij van de
wagen af hem tegemoet en zeide: Is het wel? En hij antwoordde: Ja". Toen
sprak Gechazi een bewuste leugen. Hij zei: "Mijn heer heeft mij gezonden
met deze boodschap: Zie, zojuist zijn twee jonge mannen uit de profeten tot
mij gekomen van het gebergte Efraïm. Geef hun toch een talent zilver en
twee bovenklederen". Aan dit verzoek gaf Naäman met graagte gehoor, en
hij drong Gechazi twee talenten zilver op, in plaats van één, en twee
bovenklederen, terwijl hij dienaren opdracht gaf de schat terug te dragen.
Toen Gechazi het huis Elisa naderde, zond hij de knechten weg, en verborg
het zilver en de klederen. Toen dit gebeurd was, ging hij naar binnen en
stond voor zijn heer; om straf te ontgaan, uitte hij een tweede leugen. In
antwoord op de vraag van de profeet: "Vanwaar Gechazi"? antwoordde hij:
"Uw knecht is nergens heen geweest".
Toen kwam een strenge aanklacht, waaruit bleek dat Elisa alles wist.
"Ben ik in de geest niet meegegaan", vroeg hij, "toen die man zich omkeerde
van zijn wagen af u tegemoet? Was het de tijd om dat zilver aan te nemen of
om klederen aan te nemen of olijfbomen en wijngaarden, schapen en
runderen, slaven en slavinnen? Daarom zal de melaatsheid van Naäman u en
uw nakomelingen aankleven, voor altoos. Toen ging hij van hem weg,
melaats als sneeuw".
187