Profeten en Koningen - Ellen G. White

schreeuwden zij het uit: De dood is in de pot, man Gods! En zij konden het
niet eten. Doch hij zeide: Haal dan mee! En hij wierp het in de pot en zeide:
Schep op voor het volk, opdat zij eten. Toen was er niets kwaads meer in de
pot".
Ook spijzigde Elisa honderd mannen met een geschenk, hem gebracht
door een man "uit Baäl-Salisa", "brood van de eerstelingen, twintig
gerstebroden en vers koren", in een tijd toen er honger was in het land Bij
hem waren mensen die dringend voedsel nodig hadden Toen het geschenk
kwam, zei hij tot de knecht: "Geef dit aan het volk, opdat zij eten Maar zijn
dienaar zeide: Hoe kan ik dit aan honderd man voorzetten? En hij zeide:
Geef het aan het volk, opdat zij eten. Want zo zegt de Here: Men zal eten en
overhouden. Daarop zette hij het hun voor, en zij aten en hielden over, naar
het woord des Heren". Welk een minzaamheid was het van de kant van
Christus om door zijn boodschapper dit wonder te doen, om de honger te
stillen! Sedert die tijd heeft de Here Jezus telkens weer, hoewel niet altijd op
zulk een opmerkelijke manier, gewerkt om aan de menselijke behoeften te
voldoen. Als we een beter geestelijk onderscheidingsvermogen bezaten,
zouden we eerder dan nu het geval is, Gods weldadige handelwijze met de
mensenkinderen ontdekken.
Gods genade op het weinige maakt dit voldoende. Gods hand kan het
honderdvoudig vermenigvuldigen. Uit zijn overvloed kan Hij een tafel
bereiden in de wildernis. Door de aanraking van zijn hand kan Hij de
schamele voorraad ruimschoots toereikend maken voor allen. Zijn macht
vermenigvuldigde de broden en het graan in de handen van de
profetenzonen. Tijdens het aardse werk van Christus, toen Hij een soortgelijk
wonder verrichtte door de menigten te voeden, werd hetzelfde ongeloof
geopenbaard als getoond werd door de dienaar van de profeet Elisa. "Hoe
kan ik dit aan honderd man voorzetten?" vroeg hij. En toen Jezus zijn
discipelen opdracht gaf de scharen te voeden, antwoordden zij: "Wij hebben
181