Profeten en Koningen - Ellen G. White

Hoofdstuk 18
De roeping van Elisa
God had Elia geboden iemand anders in zijn plaats tot profeet te
zalven. "Elisa, de zoon van Safat, . zult gij zalven tot profeet in uw plaats", 1
had Hij gezegd; en gehoorzaam aan het gebod ging Elia heen om Elisa te
zoeken. Wat was, terwijl hij naar het noorden reisde alles veranderd,
vergeleken met korte tijd daarvoor! Toen was de grond als perkament, de
landerijen werden niet bewerkt, want in drie en een half jaar was er dauw
noch regen gevallen. Nu was alles groen, alsof de tijd van droogte en
hongersnood ingehaald moest worden.
De vader van Elisa was een welgestelde boer, wiens huishouden
behoorde tot de weinigen die in een tijd van bijna algemene afval de knie
voor Baal niet gebogen hadden. In hun huis werd God geëerd, en trouw aan
het geloof van het oude Israël was de dagelijkse leefregel. In deze omgeving
bracht Elisa zijn jeugd door. In de stilte van het buitenleven werd hij met het
leren over God, de natuur en de discipline van nuttig werken opgeleid in
eenvoud en gehoorzaamheid aan zijn ouders en aan God, waardoor hij
voorbereid werd op de hoge positie die hij later zou bekleden. De roeping tot
het profetisch ambt bereikte Elisa, toen hij met de knechten van zijn vader op
het land aan het ploegen was. Hij deed het werk dat voor de hand lag. Hij
bezat de bekwaamheden van leider onder de mensen, en de nederigheid van
iemand die bereid is te dienen. Hoewel hij een rustige en zachtmoedige geest
bezat, was hij toch energiek en doelbewust. Hij bezat oprechtheid, trouw en
liefde en vrees voor God; en in de eenvoudige dagelijks leefwijze kreeg hij
vastbeslotenheid en karakteradel en nam steeds toe in genade en kennis.
Terwijl hij thuis werkte met zijn vader, leerde hij samen te werken met God.
160