Profeten en Koningen - Ellen G. White

geven". Volgens de Levitische wet mocht het land niet blijvend verkocht of
verruild worden; iedere Israëliet moest de erfenis van de stam zijner vaderen
zelf behouden. 1
De weigering van Nabot maakte de zelfzuchtige vorst ziek "Achab
kwam in zijn huis, gemelijk en toornig over het woord dat de Jizreëliet Nabot
tot hem had gesproken .. . En hij legde zich neer op zijn bed, keerde zijn
gezicht om en wilde niets eten".
Izebel hoorde de bijzonderheden al gauw, en verontwaardigd dat
iemand het verzoek van de koning zou weigeren, gaf ze Achab de
verzekering dat hij niet langer ontstemd hoefde te zijn. "Gij oefent nu eens
koninklijke macht uit over Israël!" zei zij. "Sta op en eet, laat uw hart vrolijk
zijn; ik zal u de wijngaard van de Jizreëliet Nabot geven".
Het kon Achab niet schelen hoe zijn vrouw het gewenste doel zou
bereiken, en Izebel begon direct met de uitvoering van haar goddeloos plan.
Ze schreef brieven in de naam van de koning, verzegelde ze met zijn zegel,
en zond ze aan de oudsten en edelen van de stad waar Nabot woonde, met de
woorden: "Roept een vasten uit en zet Nabot op de eerste plaats van het volk.
Zet voorts twee mannen tegenover hem, nietswaardige lieden, die aldus van
hem moeten getuigen: gij hebt God en de koning vaarwel gezegd; voert hem
dan naar buiten en stenigt hem, zodat hij sterft".
Het bevel werd opgevolgd. "De mannen van zijn stad, de oudsten en de
edelen,... deden zoals Izebel hun had opgedragen ... in de brieven die zij hun
gezonden had". Toen ging Izebel naar de koning en zei dat hij moest opstaan
om de wijngaard in bezit te nemen. En Achab volgde blindelings haar advies,
zonder te denken aan de gevolgen, en ging heen om het begeerde land in
bezit te nemen.
150