Profeten en Koningen - Ellen G. White

gebergte Seïr, tegen wie Gij Israël niet toestondt op te rukken, toen het uit
het land Egypte kwam -- want het trok langs hen heen en verdelgde hen niet
-- zie toch, zij vergelden het ons door op te trekken om ons uit uw bezitting
die Gij ons ten erve hebt gegeven, te verdrijven. Onze God, zult Gij over hen
niet gericht houden? Wij immers zijn niet opgewassen tegen deze grote
menigte die tegen ons is opgerukt, en wij weten niet, wat wij doen moeten,
maar op U zijn onze ogen gevestigd". 16
Vol vertrouwen kon Josafat tot de Here zeggen: "Op U zijn onze ogen
gevestigd". Jaren lang had hij het volk geleerd te vertrouwen in Hem, die in
het verleden zo vaak tussenbeide was gekomen om zijn uitverkorenen van de
ondergang te redden; en toen het koninkrijk in gevaar was, stond Josafat niet
alleen. Geheel Juda stond voor het aangezicht des Heren, zelfs hun kleine
kinderen, hun vrouwen en hun zonen. Samen vastten en baden zij; samen
smeekten zij de Here om hun vijanden te verwarren, opdat de naam des
Heren verheerlijkt zou worden.
"O God, houd U niet stil, zwijg niet en blijf niet werkeloos, o God.
Want zie, uw vijanden tieren, uw haters steken het hoofd op; zij
smeden een listige aanslag tegen uw volk en beraadslagen tegen uw
beschermelingen. Zij zeggen: Komt, laten wij hen als volk verdelgen, zodat
aan de naam van Israël niet meer wordt gedacht.
Want zij hebben eensgezind beraadslaagd, tegen U een verbond
gesloten: de tenten van Edom en de Ismaëlieten, Moab en de Hagarenen,
Gebal, Ammon en Amalek . . . Doe hun als Midjan, als Sisera, als Jabin aan
de beek Kison . . .
Laten zij voor immer beschaamd en verschrikt worden, schaamrood
worden en te gronde gaan, opdat zij weten, dat alleen uw naam is: Here, de
145