Profeten en Koningen - Ellen G. White

hield aan, dat de man Gods geroepen zou worden; en toen hij voor hen
verscheen en van Achab te horen kreeg dat hij alleen de waarheid moest
spreken, zei Micha: "Ik zag geheel Israël op de bergen verstrooid als schapen
die geen herder hebben, en de Here zeide: dezen hebben geen heer, een ieder
kere in vrede naar zijn huis". 7
De woorden van de profeet hadden de beide vorsten moeten overtuigen
dat God hun plannen niet zou zegenen; maar geen van beide wilde acht slaan
op de waarschuwing. Achab had zijn plannen gemaakt, en was besloten deze
werkelijkheid te maken. Josafat had zijn erewoord gegeven: "Ik ga met u in
de strijd"; 8 en omdat hij deze belofte had gegeven, schrok hij ervoor terug
deze niet te houden en zijn krachten terug te trekken. Dus trokken de koning
van Israël en de koning van Juda op naar Ramot in Gilead.
In de slag die volgde werd Achab door een pijl getroffen, en tegen de
avond stierf hij. Tegen zonsondergang ging een luide kreet door het leger:
"leder naar zijn stad, ieder naar zijn land". 9 Zo ging het woord van de
profeet in vervulling.
Uit deze rampzalige strijd keerde Josafat terug naar Jeruzalem. Toen hij
de stad naderde, kwam de profeet Jehu hem tegemoet met het verwijt:
"Moogt gij de goddeloze helen en bevriend zijn met hen die de Here haten?
Hierom rust er toorn op u van de zijde des Heren. Toch is er wel iets goeds
bij u gevonden, want gij hebt de gewijde palen uit het land weggedaan en uw
hart erop gezet God te zoeken". 10
De laatste jaren van Josafats regering werden voornamelijk besteed aan
het versterken van de nationale en geestelijke verdediging van Juda.
"Opnieuw trok hij uit onder het volk, van Berseba af tot het gebergte
van Efraïm, en deed het wederkeren tot de Here, de God zijner vaderen."
142