Profeten en Koningen - Ellen G. White

"rijkdom en eer" kon hij een machtige invloed voor waarheid en recht
uitoefenen.
Enkele jaren na zijn troonsbestijging stemde Josafat, die nu op het
toppunt stond van zijn voorspoed, toe in het huwelijk van zijn zoon Joram
met Atalia, een dochter van Achab en Izebel. Door deze verbintenis werd
tussen de rijken van Juda en Israël een band gesmeed die niet naar Gods wil
was en die in een tijd van nood onheil bracht aan de koning en aan vele van
zijn onderdanen.
Bij een zekere gelegenheid bezocht Josafat de koning van Israël in
Samaria. Bijzondere eer werd bewezen aan de koninklijke gast uit Jeruzalem;
en voor hij vertrok, werd hij overgehaald om met de koning van Israël te
strijden tegen de Syriërs. Achab koesterde de hoop dat hij, door zijn leger te
voegen bij het leger van Juda, de stad Ramot in Gilead, een der vroegere
vrijsteden, kon heroveren, waarop naar zijn mening Israël terecht aanspraak
kon maken.
Hoewel Josafat in een ogenblik van zwakte had beloofd dat hij de
koning van Israël in zijn strijd tegen de Syriërs zou bijstaan, bracht zijn
gezonde verstand hem ertoe eerst Gods wil te vragen. "Vraag toch eerst het
woord des Heren", verzocht hij Achab. In antwoord hierop riep Achab
vierhonderd van de valse profeten te Samaria bijeen, en vroeg hen: "Zullen
wij optrekken ten strijde tegen Ramot in Gilead of zal ik het nalaten? Zij
antwoordden: Trek op, God zal het in de macht des konings geven".
Nog niet voldaan wilde Josafat meer zekerheid aangaande Gods wil. "Is
hier niet nog een profeet des Heren?" vroeg hij. "Laten wij het dan door hem
vragen". "Er is nog één man, door wie wij de Here kunnen raadplegen",
antwoordde Achab, "maar ik haat hem, omdat hij over mij nooit iets goeds,
maar altijd onheil profeteert; het is Micha, de zoon van Jimla". 6 Josafat
141