Profeten en Koningen - Ellen G. White

verkondigd; en een afschrift van deze wet door "de vinger Gods" 4
geschreven op twee stenen tafelen, werd aan Mozes overhandigd. En in de
veertigjarige woestijnreis werden de Israëlieten steeds herinnerd aan Gods
rustdag, door het ontbreken van het manna op elke zevende dag, en de
wonderlijke bewaring voor verderf van het dubbel deel dat op de dag der
voorbereiding was gevallen.
Voor ze het Beloofde Land binnentrokken, kregen de Israëlieten van
Mozes de raad om de sabbat te vieren en te heiligen.5De Here had bepaald
dat door een getrouwe viering van de sabbat Israël steeds eraan zou worden
herinnerd dat ze verantwoording schuldig waren aan Hem als hun Schepper
en hun Verlosser. Wanneer ze de sabbat in de juiste geest zouden vieren, zou
afgoderij onmogelijk zijn; maar als de eisen van dit gebod van de decaloog
opzij geschoven werden als niet langer bindend, zou de Schepper worden
vergeten, en zouden mensen andere goden gaan dienen. "Ook gaf Ik hun
mijn sabatten als een teken tussen Mij en tussen hen, opdat zij zouden weten
dat Ik, de Here, hen heilig". Toch "verwierpen zij mijn verordeningen,
wandelden niet naar mijn inzettingen, en ontheiligden mijn sabatten, want
hun hart ging uit naar hun afgoden".
En in zijn oproep om tot Hem terug te keren, vestigde Hij hun aandacht
opnieuw op de belangrijkheid de sabbat te heiligen. "Ik ben de Here, uw
God", zei Hij, "wandelt naar mijn inzettingen en onderhoudt naarstig mijn
verordeningen. Heiligt mijn sabatten, dan zullen deze een teken zijn tussen
Mij en u, opdat gij weet, dat Ik, de Here, uw God ben". 6
Toen hij de aandacht van Juda vestigde op de zonden die ten slotte
oorzaak waren dat ze in Babylonische ballingschap werden weggevoerd, zei
de Here: "Mijn sabatten ontheiligt gij". "Daarom heb Ik mijn gramschap over
hen uitgestort; met het vuur van mijn verbolgenheid heb Ik hen verteerd; hun
wandel heb Ik op hun hoofd doen neerkomen"7
132