Profeten en Koningen - Ellen G. White

De engel zei tegen hem dat hij de spelonk moest verlaten om voor de
Here te staan op de berg en daar te luisteren naar zijn woord. "En zie, toen de
Here juist zou voorbijgaan, was er een geweldige en sterke wind, die bergen
verscheurde en rotsen verbrijzelde, die voor de Here uitging. In de wind was
de Here niet. En na de wind een aardbeving. In de aardbeving was de Here
niet. Na de aardbeving een vuur. In het vuur was de Here niet En na het vuur
het suizen van een zachte koelte. Zodra Elia dit hoorde, omwond hij zijn
gelaat met zijn mantel, ging naar buiten en bleef in de ingang van de spelonk
staan".
Niet in de geweldige manifestaties van goddelijke macht, maar door
een zachte stem verkoos God Zich te openbaren aan zijn dienstknecht. Hij
wilde Elia leren dat het werk, dat onder veel vertoon plaatsvindt, niet altijd
het beste zijn voornemen dient. Terwijl Elia op de openbaring van de Here
wachtte, woedde een storm, flitste de bliksem, en was een verterend vuur
zichtbaar; maar in dit alles was God niet. Toen kwam een zachte stem, en de
profeet bedekte zijn gelaat in de tegenwoordigheid van de Here. Zijn
prikkelbaarheid werd gestild, zijn geest verzacht en onderworpen. Nu wist
hij dat een stil vertrouwen, een vast geloof in God voor hem altijd een hulp
zou zijn in benauwdheid.
Het is niet altijd een geleerde presentatie van Gods waarheid die de ziel
overtuigt en bekeert. Het menselijk hart wordt niet bereikt door
welsprekendheid of door logica, maar door de weldadige invloed van de
Heilige Geest, die stil maar zeker werkt aan de verandering en ontwikkeling
van het karakter. De zachte stem van Gods Geest heeft macht het hart te
veranderen.
"Wat doet gij hier, Elia?" vroeg de stem; en weer antwoordde de
profeet; "Ik heb zeer geijverd voor de Here, de God der heerscharen, want de
121