Profeten en Koningen - Ellen G. White

had zijn dienstknecht Elia niet minder lief toen deze meende dat hij door
God en de mensen verlaten was, dan op het moment dat in antwoord op zijn
gebed vuur neerdaalde van de hemel en de berg verlichtte En toen Elia sliep,
wekte hem een zachte aanraking en een prettige stem. Opgeschrikt werd hij
wakker, gereed om te vluchten, alsof een vijand hem had ontdekt. Maar het
liefdevolle gezicht dat zich over hem boog, was niet het gezicht van een
vijand, maar van een vriend. God had uit de hemel een engel gezonden met
voedsel voor zijn dienstknecht. "Sta op, eet", zei de engel. "Toen hij rondzag
was daar aan zijn hoofdeinde een koek op gloeiende stenen gebakken en een
kruik water".
Nadat Elia het voedsel had gebruikt dat voor hem was klaargemaakt,
viel hij weer in slaap. Een tweede maal kwam de engel. Hij raakte de
uitgeputte man aan, en zei vol tederheid: "Sta op, eet, want de reis zou voor u
te ver zijn". "Toen stond hij op, at en dronk en ging door de kracht van die
spijs veertig dagen en veertig nachten tot aan het gebergte Gods Horeb",
waar hij een schuilplaats vond in een spelonk.
119