Profeten en Koningen - Ellen G. White

moedeloosheid, terwijl de bedreiging van Izebel in zijn oren klonk, en satan
klaarblijkelijk overwonnen had door de plannen van deze goddeloze vrouw,
verloor hij zijn greep op God Hij was bovenmate verhoogd, en de terugslag
was geweldig. Terwijl hij God vergat, vluchtte Elia steeds verder, tot hij zich
in de woestijn bevond, geheel alleen. Doodmoe legde hij zich neer onder een
bremstruik. Toen hij daar zat, smeekte hij om te mogen sterven. "Het is
genoeg"! zei hij. "Neem nu Here, mijn leven, want ik ben niet beter dan mijn
vaderen". Als vluchteling, ver van de mensen, verpletterd door bittere
teleurstellingen, wenste hij nooit meer het gezicht te zien van een mens. Ten
slotte viel hij uitgeput in slaap.
In het leven van iedereen komen van tijd tot tijd teleurstellingen en
momenten van moedeloosheid, -- dagen als verdriet ons deel is, en het
moeilijk is te geloven dat God nog steeds zorgt voor zijn kinderen op aarde;
dagen waarin de ziel wordt benauwd, tot de dood te verkiezen lijkt boven het
leven. In zulke ogenblikken laten velen God los, en raken in de greep van
twijfel en ongeloof. Als we in zulke momenten met ons geestelijk oog de
betekenis zouden kunnen onderscheiden van Gods zorg, zouden we zien hoe
engelen ons trachten te beschermen voor onszelf, hoe ze trachten onze voet
te plaatsen op een grondslag die vaster is dan de eeuwige bergen; en nieuw
geloof, nieuw leven zou opdagen.
De trouwe Job zei, toen hij zo zwaar werd beproefd: "De dag verga,
waarop ik geboren werd". "O, dat mijn verdriet toch goed gewogen werd, en
men mijn leed in een weegschaal daarnaast legde!"
"Och, of mijn bede in vervulling ging, en God mijn hoop
verwezenlijkte, dat het Gode beliefde mij te verbrijzelen, dat Hij zijn hand
uitstrekte en mij afsneed! Dan zou nog vertroosting voor mij zijn".
"Maar nu zal ook ik mijn mond niet bedwingen, ik wil spreken in de
116