Profeten en Koningen - Ellen G. White

van Izebel en het zoeken van Achab, vluchtte nu om zijn leven te redden. Hij
kwam te Berseba, waar hij zijn knecht achterliet. Zelf echter trok hij een
dagreis ver de woestijn in.
Elia had niet moeten vluchten van zijn post. Hij had de bedreiging van
Izebel moeten beantwoorden met een gebed om bescherming van God, die
hem had geboden op te komen voor de eer van zijn naam. Hij had de
boodschapper moeten zeggen dat de God, in wie hij vertrouwde, hem zou
beschermen voor de haat van de koningin. Er waren nog maar weinige uren
verstreken sedert hij getuige was geweest van Gods macht, en dit had hem
moeten ervan overtuigen dat God hem niet alleen zou laten. Als hij gebleven
was waar hij was, en God had gemaakt tot zijn kracht en sterkte, geworteld
in de waarheid, zou God hem bewaard hebben voor het kwaad. De Here zou
hem nog een duidelijke overwinning hebben getoond door zijn oordelen over
Izebel te zenden; en de indruk, gemaakt op koning en volk, zou een grote
hervorming tot stand hebben gebracht.
Elia had veel verwacht van het wonder op de Karmel. Hij had gehoopt
dat Izebel, na dit vertoon van Gods macht, niet langer invloed zou hebben op
de geest van Achab, en dat er in Israël een onmiddellijke hervorming zou
plaatsvinden. Hij had heel de dag op de Karmel doorgebracht zonder te eten.
En toch was zijn kracht onverminderd, toen hij de wagen van Achab
voorging naar de poort van Jizreël, ondanks de lichamelijke inspanning
waaronder hij had gewerkt.
Maar er kwam een reactie bij Elia, zoals vaak het geval is na een
hooggespannen verwachting en geweldig succes. Hij vreesde dat de
hervorming, die op de Karmel was begonnen, niet blijvend zou zijn; en
moedeloosheid beving hem. Hij had op de hoogte van Pisga gestaan; nu was
hij in het dal. Toen hij geïnspireerd was door de Almachtige, doorstond hij
de zwaarste beproeving van zijn geloof; maar in dit moment van
115