Profeten en Koningen - Ellen G. White

Heel de dag heeft het volk de verrichtingen van de verbijsterde
priesters gadegeslagen. Ze hebben de wilde sprongen rondom het altaar
gezien, alsof ze de hete stralen van de zon wilden vastgrijpen om ze dienstig
te maken tot hun doel. Ze hebben ontzet toegezien hoe de priesters zich
hebben verminkt, en de gelegenheid gehad na te denken over de dwaasheid
van de afgodendienst. Velen hebben genoeg van de uitingen van deze
duivelskunst, en slaan met grote belangstelling de houding van Elia gade.
De tijd van het avondoffer is aangebroken, en Elia roept het volk
naderbij. Als ze bevend naderen, gaat hij naar het verwoeste altaar, waar
vroeger de God des hemels werd aanbeden, en herstelt het. Voor hem
betekent deze steenhoop meer dan de prachtige altaren van het heidendom.
Door het herstellen van dit oude altaar openbaarde Elia zijn ontzag
voor het verbond dat de Here met Israël had gesloten toen ze de Jordaan
waren overgestoken om het Beloofde Land binnen te trekken. "Elia nam
twaalf stenen naar het getal der zonen van Jakob ... Hij bouwde met de
stenen een altaar in de naam des Heren".
De teleurgestelde priesters van Baal, uitgeput door hun vergeefse
inspanning, wachtten af wat Elia zou gaan doen. Ze haatten de profeet,
omdat hij een voorstel had gedaan waardoor de zwakheid en onkunde van
hun goden aan het licht was gekomen; maar ze waren ook bang voor zijn
macht. Het volk zag eveneens ademloos toe met stille angst, terwijl Elia zijn
voorbereidingen trof. Het kalme gedrag van de profeet vormde wel een
duidelijke tegenstelling met de fanatieke, zinloze opgewondenheid van de
volgelingen van Baal.
Toen het altaar gereed was, maakte de profeet een groeve eromheen, en
nadat hij het hout op het altaar had geschikt en het offer had gereedgemaakt,
107